Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juni 2025
Hij had willen een schilderij maken vol met engels en heiligen en hij peinsde dikwijls op de rijke borduursels welke hij met goud en edelsteenen zinnens was heel ommendom de bonte fluweelen mantels te versieren. Maar hij nam zijne ronde palet niet meer op. Hij liep de Hooge Stad rond en daalde daarna naar de Priemstraat.
Om den hals droeg zij een snoer paarlen en edelsteenen lichtten tusschen hare donkere vlechten.
De blik boort moeilijk door de ruimte henen, En ziet niet, wat zich hier of daar bevindt: De duizend loov’ren van de heesters weenen, En ’t is, of elke traan weer nieuwen wint. De zon, die stralen aan het luwtje bindt, Schept alle tranen om tot edelsteenen.... En lucht en bosch en berg herkrijgt zijn tint: De damp wolkt op, en ’t landschap is verschenen.
Er boven uit, als bootjes op een kleurigen stroom, varen de drie groen-en-gouden draagstoelen der bruidegoms-zusters en -nichten, die, als afgezanten, de geschenken gaan aanbieden aan de bruiden. Door de glazen wanden komt maar even een glimp te zien van hun zacht-kleurige kleedij, en van het getintel van goud en edelsteenen overal op hen. De laatste draagstoel is voorbij.
Ieder uur was een vijandige stortgolf, en al strijdende had hij slechts één gedachte: "Hoe zal het eindigen?" De avond was een weefsel van nevel. Hij had zijn oogen half-gesloten, en nu zag hij haar duidelijk voor zich. Ze was in het witte kleed, dat de jonker van Biljoen haar had geschonken, en in 't goud-blonde haar, dat ze had gekapt als een dame, blonken de edelsteenen.
Maar toen hij bleef aandringen, aanbood mij te trouwen en mij liet zien, dat hij in zijn betrekking genoeg terzijde had gelegd, om lang van te kunnen leven, begon ik naar hem te luisteren. Ik was verblind door het goud en de edelsteenen, die hij voor mij uitspreidde en ervoer, dat het eigenbelang de menschen even goed kan doen veranderen als de liefde. Mijn Biscayer werd voor mij een andere man.
De edelsteenen riepen: "Het wordt gauw avond dan zul je ons niet meer zien en niet meer weten, wat het kostbaarste is kom dan kom dan kom dan." Eindelijk breidde de vrouw haar uit, en met weenende stem kreet ze: "O! ik kan niet." Het kind vatte haar hand. "Ga mee laten we buiten spelen." Ze streek het kind over de haren, ze trok het naar zich toe en kuste het: "Ga maar alleen.
Gehoor gevend aan zijn bevel, stalden zij een schat van kostbare voorwerpen aan de voeten des konings uit: rijk geborduurde mantels en zijden stoffen; kannen en drinkbekers van het zuiverste goud; zwaardscheeden, bezet met fonkelende edelsteenen, alles hoopte zich op tot eene glinsterende massa.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek