Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juli 2025
Ik rookte sigaret op sigaret, mijn blikken droomden verreweg, namen mijn gedachten mede naar 't verleden, naar 't vaderland, naar het geliefde Vlaanderen.
"Mijn klein gezin van Vogelbekdieren bleef nog eenigen tijd in leven; ik was dus in staat hunne gewoonten na te gaan. Dikwijls leek het, alsof de diertjes van zwemmen droomden, want hunne voorpooten maakten dikwijls de hierop doelende beweging.
Daar binnen gekomen, verrijzen voor onzen geest de voorbijgegane eeuwen en alsof wij wakend droomden, zien wij met het oog van onzen geest in de voorste banken der kapel de familie van den bezitter van het goed, waarop eerst de aanzienlijke personen uit de plaats volgen en ten slotte de bewoners der omliggende plaatsen, allen aandachtig de woorden des priesters volgend, en onwillekeurig grijpt ook ons de eerbiedige stemming aan en wij hooren de laatste woorden van den priester, waar hij, zich tot de gemeente wendend, zegt "Ita missa est", en na den zegen te hebben ontvangen, verlaten wij met de gemeente het bedehuis.
Zij volgden hem een mijl juichend in de velden na, en schenen hun gezicht niet genoeg te kunnen verzadigen, want de gulden ridder werd hoe langer hoe wonderbarer voor hen, hun inbeelding herschiep hem in zulke gedaante als zij de Heiligen droomden een teken van Robrecht ware genoeg geweest om zich door die opgetogen mensen te doen aanroepen.
In den tijd zijner grootste armoede merkte hij op, dat de meisjes omzagen wanneer hij voorbij ging, en met den dood in het hart snelde hij dan voort of verborg zich. Hij dacht, dat zij hem om zijn oude kleederen nawezen en uitlachten; maar werkelijk oogden zij hem om zijn bevalligheid na en droomden soms wel van hem.
Onze onmetelijke bezittingen in ieder rijk van Europa, onze groote krijgsroem, welke de bloem der ridderschap uit alle christelijke landen in onzen kring brengt, deze zijn tot doeleinden bestemd, waarvan onze vrome stichters niet droomden, en welke evenzeer verborgen gehouden worden voor die zwakke geesten, welke onze orde wegens hare oude beginselen omhelzen, en wier bijgeloof hen tot onze geduldige werktuigen maakt.
Bang zijn ze nog steeds niet, maar wel sterk opgezweept en zelven als het ware in de vlucht meegetrokken. Wat is dat alles gauw gegaan! Waar zijn ze nu, die daar straks als een orkaan voorbijstormden? En wat komt er nog meer? Is 't niet alsof zij droomden? Alsof ze 'n nachtmerrie beleefden? De stem van Seelevie in 't achterhuis roept hen eensklaps tot de werkelijkheid terug: Moeder! Moeder!...
Om goud te verkrijgen, hadden ze zich tot het doen van dezen gevaarlijken tocht verbonden; aan goud dachten ze elken dag van hunne lange reis. Het woord »goud« was instaat, de vrees in moed te veranderen. Vertellingen, waarin goud eene hoofdrol speelde, hadden het eentonige leven aanboord eenigszins verlevendigd; van goud droomden ze.
Vermoeid van het lange staren in de lampvlam, had hij al gauw zijn oogen gesloten, en zoo bleef hij stil zitten, wippend met de voeten; en in zijn hoofd droomden de gedachten, kalm en gelijkmatig kwamen ze op de eentonige maat van den tiktak der klok. Stoorloos, stoorloos was de nacht.
En in den stal worden al de oude kavalierspaarden gewekt, die zoo pas nog voor de gevulde kribben droomden. Uw droomen zullen werkelijkheid worden, gij zorgeloozen! De steile heuvels zult ge weer afrennen en 't muffe hooi weer proeven in den herbergstal, en de zweep van den paardenkooper voelen en deelnemen aan onzinnige wedrennen op zulk glad ijs, dat ge er voor beeft.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek