Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 oktober 2025
"Berekeningen, ... onfeilbare martingalen om te winnen?.. Drommels, waarde Silas, het komt mij voor, dat gij zeer ongesteld zijt. Het begint u waarlijk in het hoofd te schelen!" "Kom, loop heen, ik... Maar geef mij dat papier terug, Sarcany, ik bid er u om." "De fortuin, of beter het toeval, de kans laat zich niet door berekeningen onderwerpen.
"Drommels!" antwoordde hij, "dat is niet gemakkelijk te raden!... Ik geef het op!" Pescadospunt lachte bij dat antwoord. Hij kende zijn trouwen makker. "Volgens mij," vervolgde hij, "zullen die ellendelingen, voordat morgen de dag aanbreekt, elkander daar op dat eilandje verslonden hebben! Meent gij dat ook niet?" "Pouah!" riep Kaap Matifou met walging uit. "Een onsmakelijk beafstuk!
Op 't oogenblik dat hij hem herinnerde, dat zijn eerloosheid hem het recht ontzegde, een eed te doen, hief Chenildieu het hoofd op en zag het publiek stijf aan. De president vermaande hem zich wel te bedenken en vroeg hem, zooals aan Brevet, of hij in zijn verklaring volhardde, dat hij den beschuldigde herkende. Chenildieu lachte luid. "Drommels!
"Mij doodschieten, omdat ik een vraagstuk opgelost heb, dat sedert vijftig jaren ongeveer gesteld is?" vroeg de jeugdige ingenieur, terwijl hij onverschillig de schouders optrok. "Drommels, dat zou toch een beetje al te kras zijn!" "Er valt niet te lachen, of de schouders op te halen," hernam de pachter woedend.
"En hoeveel is zulk een paar kousen waard als 't klaar is?" Vrouw Thénardier sloeg een schamperen blik op hem. "Ten minste dertig sous." "Zoudt ge het voor vijf francs willen geven?" hernam de man. "Drommels!" riep luid lachend een voerman, die luisterde, "vijf francs? Dat geloof ik wel!" Thénardier meende thans te moeten spreken.
Maar drommels!" ging hij lachende voort: "Gij bediendet u zoo vrijpostig van mijne lengte, om mij bij dien Spanjaard te vergelijken, dat mij evenzeer uw dunne beenen het recht gaven, om de door u aangevangene vergelijking te voltooien."
Men kon zich trouwens daarin niet vergissen. "Drommels!" mompelde Pescadospunt tusschen de tanden. "Daar is die andere nu ook!" "Wie is er nu weer?" vroeg de reus, die eensklaps stil bleef staan. "Zeg, wie is er nu weer?" "Het is niet onmogelijk, dat die schurk zijn makker een handje wil helpen, dat hij hem een duwtje wil geven, om hem van deze wereld naar de andere te zenden...."
»Neen, ik gevoel mij niets vermoeid, en ik geloof dat eene kleine wandeling mij goed zal doen." »Eene kleine?..." hernam Joël. »Drommels, zeg maar eene groote en daarbij altijd stijgende!..." »Welnu, broertje, mij zal de steun van uwen arm niet ontbreken, niet waar?" »Zeker niet, Hulda." Daar aangekomen, had men inderdaad het karretje moeten verlaten.
James Burbank verstrekte dadelijk de noodige bevelen, opdat zooveel mogelijk in de behoeften van die arme drommels voorzien zou worden. Een zeker getal van die zwarten kon binnen de omwalling gehuisvest worden, namelijk in de bijgebouwen, die door den brand gespaard waren geworden.
Dat er nu en dan een stam in opstand komt en den boven hen gestelden Amerikaanschen agent vermoordt of tracht te vermoorden, is niet te verwonderen, maar dit kost den armen drommels dan meestal het leven of 't geheele dorp wordt verwoest en de bevolking naar een verder afgelegen en nog onvruchtbaarder stuk grond verdreven.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek