Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juli 2025
Ik moest maar hopen, dat de dooi niet al te gauw zou invallen; dat hij niet komen zou alvorens mijn liefde, alvorens onze liefde vast aan elkaar geklonken was. Ik liep een pas of tien vooruit, met Maud en "Auntie." De boomen van den weg welfden hun naakte kruinen als een hoogen tunnel over ons heen.
Mogelijk is spelen even verleidelijk voor Whitooweek, als het voor alle andere vogels is; en het spel alleen kan hem doen vergeten, dat hij een kluizenaar is. Zoodra de dooi invalt, verlaten de vogels de bosschen en moerassen, waar ze grootgebracht werden, en verdwijnen totaal. Waar ze gedurende dezen tijd heengaan, is een diep geheim.
Ze zweeg, de stelling, den pootigen muur, de kalkbakken besoezend. "As de dooi deurgaat is 't weg krijge we 'n muur tweemaal zoo hoog as 'r gewees is. 'k Wou dad-'t gong vrieze, zoo h
En 't was of in den dooi van 't schoone, sterke ijs ook al de frissche liefde, die in mij op 't ijs en door het ijs geboren was, in de débâcle werd meegesleept.
Dooi? vroeg Wouter. Gut né, 't vroor twee zeeuwen dik. Ik keek beduust op de blanke steenen, en zocht de sneeuw... geen krummel te zien, hoor! Toen hoorde ik pater lachen in z'n kamer, want hy zag me daar staan als 'n gek mensch naar de sneeuw te zoeken, die weg was. Hy was vroeger opgestaan dan ik, en had alles weggeruimd. Hoe vind je dat, jongeheer?
Na den eten moesten de kinderen met de onderwijzeressen drie kwartier gaan wandelen, hoewel de sneeuw zeer hoog lag en het door den plotseling invallenden dooi op verschillende plaatsen heel vuil en drabbig begon te worden.
Hier en daar zien wij zelfs kolfbanen afgebakend, en verlustigen de poorters zich met dit geliefde, oude volksspel. Sinds het laatst van November reeds, kan men dagelijks van dit schilderachtig en levenslustig tafereel genieten. Thans echter schijnt er een eind aan te zullen komen. Een krachtige Noordwestenwind is opgestoken, een sterke dooi ingevallen.
Hoe dan ook: toen het ijsvermaak dien winter onherroepelijk onder den alles nivelleerenden en verwaterenden dooi verloren en verdronken was geraakt, hielden onze gezellige relaties daarmee niet op. Wel integendeel.
Nu wil men dooi hebben voor de scheepvaart zoo het heet doch eigenlijk, omdat men zelf op reis moet; dan wil men vorst tegen het schadelijk veldgedierte en omdat het gezonder is. Dan zijn wij te streng, zei Vorst, en dan zijn wij weer te zacht.
En ook straks, als de dooi begint en de ontzaglijke rots schijnt te wankelen op haar grondvesten, als de wateren van het plateau, onstuimige bergstroomen thans, zich met woest geweld van de steile rotswanden naar beneden storten en in hun plassende vloeden het sidderende gehucht dreigen te bedelven, waaraan het schier onmogelijk is hulp te bieden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek