United States or Liberia ? Vote for the TOP Country of the Week !


Van daar, dat de noord-nederlandsche geslachtsnamen in den regel geschreven worden volgens de spelregels die in den nieueren, gedeeltelik in den laatsten tijd, in deze eeu, in zwang waren en zijn.

Volgens zijn gewoonte bedacht de Deken der wevers zich lange tijd, en blikte mijmerend op het Franse leger. Deze langdurigheid viel de onrustige Breydel zeer lastig; hij riep met ongeduld: "Nu dan, meester Deconinck, wat beveelt gij? Zullen wij ter poorte uitlopen om die Franse snakkers op het lijf te vallen, of zullen wij ze op onze wallen doodslaan?"

Zulke boerderyen dragen dan nog heden wel den naam van »de Kloosterhoeve" of »de Kloosterplaats," en de boer die er woont, wordt nog wel »de Kloosterboer" genoemd. Deze toenaam is ook een vaste geslachtsnaam geworden: Kloosterboer.

De Kirgiezen stellen hoogen prijs op dit dier, besteden echter minder moeite aan het fokken van deze soort van vee dan aan de teelt van alle overige huisdieren van de steppe en gebruiken het veel minder dan het Paard; voor de Mongolen van Oost-Azië daarentegen is het even belangrijk als de Dromedaris voor de Arabieren.

Sancho haalde stilzwijgend de schouders op en stopte den leeuwenhoeder de twee goudguldens in de hand, waarna deze laatste beloofde de koenheid van Don Quichot overal te zullen uitbazuinen en zelfs te zorgen, dat die zijne majesteit den koning ter oore kwam.

Er waren er, die neus en ooren hadden verloren en verscheiden van deze ongelukkigen bezweken na eenige dagen van afschuwelijk lijden. Als men zich tusschen de ruïnen beweegt en een blik werpt op de hoopen puin, is het, of men de uitwerking van een cycloon vóór zich ziet. Er zijn huizen totaal versplinterd, alsof ze in een vijzel waren fijngestampt.

Veel dichter bij is de streek waar de zijde wordt vervaardigd en niets zou beletten, dat deze industrie ook in onze onmiddellijke nabijheid werd uitgeoefend, zoo er slechts de noodige plaats te vinden was voor het planten der moerbeziënboomen.

Ik heb wel een buurman, mijnheer Guérin, den openbaren schrijver, maar die is zoo peperduur." Bij die woorden wierp Rodolphe Marcel een blik toe, dien deze dadelijk begreep. "Mevrouw," zeide de schilder en wees op Rodolphe, "een gelukkig toeval heeft hier den persoon heen gevoerd, die u in deze droevige omstandigheden zou kunnen helpen.

Deze zelfde naam was oudtijds ook in Holland als mansvóórnaam in gebruik, onder den verkleinform Oetje, Oetjen, dat men op oud-hollandsche wyze ook wel Oetgen schreef, en in Brabant als Oetken; van daar de geslachtsnamen Oetjes, Oetjen en Oetgens en Oetkens. De Hollanders en sommige andere Nederlanders spreken de slot-n achter de woorden niet uit; in § 35 is dit reeds aangetoond.

Ziedaar! ik hoop, dat uwe nieuwsgierigheid nu voldaan zal zijn, want ik heb slaap. Laat zien, zei de kapitein, er moet bepaald nog wat komen, want mijne sigaar is nog niet uitgerookt. Dat is zoo, zeide Dries, waar blijft de dikbuik, luitenant? De dikbuik? zeide deze vragend. Wel ja, de waterzuchtige, zeide Dries. Dikbuikius waterzuchta, voegde de kapitein er tot opheldering bij.