Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 mei 2025
Maar waarom het geheel oorspronkelijke "Sinds 't negende van mijner jonkheid jaren", waarvan hierboven reeds iets werd aangehaald, weggelaten? Niet toch wijl het geen volkomen zuivere uiting van Dante's gevoel zou zijn. Integendeel! Juist omdat er méér dan Dante wenschte uit bleek, hoezeer hij ontvankelijk was voor andere liefde dan platonische vereering en middeleeuwsche aanbidding.
Het zijn Dante's eigen zonden, werkelijke of in-aanleg, die hij er verdoemt en straft, het is zijn eigen zieleloutering die hij er verhaalt, het is zijn zelfgewonnen wijsheid die zijn verzen doorlicht.
114 Slaaf der slaven, aldus noemt de Paus zich-zelven. 119 Thesaurus, In het Fransch geschreven werk van Brunetto, waarin verzameld was, "al wat viel te weten" in zijn tijd. Dante had er veel kennis uit geput. Of Brunetto L. ook inderdaad Dante's onderwijzer is geweest, kan niet uitgemaakt worden; immers dit is nergens vermeld, wel door de uitleggers afgeleid uit deze ontmoeting.
Wonderlijk is het om die zekere eigenaardigheden, waarvan enkele reeds Dante's tijdgenooten hebben gehinderd en welke het meerendeel der modern-kritische lezers zeker geneigd zal zijn als "fouten", immers als uitingen van gekunsteldheid, valsch gevoel, ondichterlijk intellektualisme, te veroordeelen.
Bij het afscheid van die bergengte van Attiaïlo bootsten wij onwillekeurig Dante's gebaar van afgrijzen na, bij het verlaten der hel.
Deze lieden bedoelen het goed, maar zij bewijzen de nagedachtenis van den dichter zeker geen dienst met hun pogingen om ook Dante's "zondige" liefden te versymboliseeren.
Ik leg opzettelijk eenigszins den nadruk op Dante's "afdwalingen", omdat vele commentatoren en lezers in hunne teleurstelling over het feit dat het karakter van den door hen bewonderden dichter niet precies beantwoordt aan hun eigen moreele overtuigingen, die zoo gaarne zouden willen weg-"verklaren" met een gekunstelde geleerdheid, welke zonder twijfel zelfs Dante te kras zou zijn geweest.
Want en hier raak ik aan het kenmerk van alle waarlijk groote lyriek Dante's poëzie was geen stemmingskunst, wisselend als spelende golfjes, maar al zijn poëzie werd gedragen door éénzelfden, standvastigen onderstroom van innerlijkst gevoel, dat wil zeggen door éénen levensdrang, éénzelfde stuwing naar het innerlijk aanschouwde ideaal van hun schepper.
Ik laat het dus gaarne aan den intelligenten lezer over zelf naar eigen smaak en willekeur de détails van Dante's symboliek na te pluizen en verwijs alleen hier en daar in de aanteekeningen naar hare algemeene hoofdlijnen.
Dante's ontrouw, wat althans door hemzelf als zoodanig gevoeld wordt, is inderdaad een andere dan de gewone en in zooverre hebben de redders zijner moraliteit gelijk, die meenen dat Beatrice's verwijten op geestelijke afdwalingen, op verslapping van Dante's geloofsijver of studie betrekking hebben.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek