Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 mei 2025
Hij herinnerde hen aan de grootsche dagen van Tippo-Saïb, die te Seringapatnam den heldendood voor de verdediging van zijn vaderland gestorven was. In 1857 brak de groote opstand der Cipayers uit. Prins Dakkar was er de ziel van. Hij organiseerde die ontzaglijke volksbeweging, en stelde zijn kennis en rijkdom aan deze zaak ten dienste.
Prins Dakkar was het met de ontevredenen eens. Hij deed hun zijn haat tegen den vreemdeling deelen. Hij doorreisde niet alleen de nog onafhankelijke streken van het Indische Schiereiland, maar ook de staten die rechtstreeks aan de Engelsche heerschappij onderworpen waren.
Die kunstenaar, die geleerde, was in zijn hart Oosterling gebleven; Oosterling door de dorst naar wraak, Oosterling door de hoop die hij voerde, om eenmaal de rechten van zijn land te herwinnen, de vreemdelingen te verdrijven en het zijn onafhankelijkheid weder te geven. In 1849 keerde prins Dakkar naar Bundelkund terug.
Welk oordeel de nakomelingschap ook moge vellen over de daden van dit, als het ware, bovenmenschelijke bestaan, prins Dakkar zou altijd een van die zonderlinge verschijnselen blijven, waarvan de herinnering niet wordt uitgewischt. "Dat is een man," zeide Pencroff. "Zou men wel gelooven, dat hij zoo op den bodem van den Oceaan geleefd heeft!
Prins Dakkar keerde naar de bergen van Bundelkund terug. Daar, ten prooi aan een onoverwinlijken afkeer van alles wat den naam van mensch droeg, vervuld van haat en afschuw voor de beschaafde wereld, die hij voor altijd wilde ontvluchten, maakte hij zijn bezittingen te gelde, vereenigde twintig van zijn getrouwste metgezellen om zich en verdween met hen.
Het water zich werpende in een gesloten kom, waar de temperatuur eenige duizenden graden bedraagt, zou verdampen met zulk een plotseling zich ontwikkelende kracht, dat geen wanden, hoe sterk ook, weerstand bieden. Zij mochten er dus niet meer op hopen dat het eiland langer zou bestaan dan de muur van het gewelf Dakkar zou duren.
Op klaarlichten dag was die weg niet minder gevaarlijk, ofschoon de laag asch, die de rotsen bedekte, oorzaak was dat zij hun voet nu met zekerheid op dien glibberigen weg konden neerzetten. Zij vonden spoedig de opening van grot Dakkar terug, en stonden stil onder de laatste rots, die een soort van trap vormde. "Is de sloep er nog?" vroeg de ingenieur. "Ja, mijnheer." "Laten wij er ingaan."
Onderzoek van de grot Dakkar. Wat kapitein Nemo aan den ingenieur gezegd had. Bij het aanbreken van den dag hadden de kolonisten de rotsholte verlaten, die zij voortaan de "grot van Dakkar" noemden, ter herinnering aan kapitein Nemo. Pencroff, Nab en Ayrton haalden de boot op het strand, op een plaats waar zij veilig lag. Van de galerij volgden Cyrus Smith en de zijnen het pad naar de kraal.
Prins Dakkar werd een kunstenaar, vol bewondering voor de gewrochten der kunst, een geleerde, aan wien niets van de hooge wetenschappen vreemd was, een staatsman, die zich te midden der europeesche hoven vormde.
Een laatste vuur schitterde in die oogen, die vroeger vlammen schoten. Hij mompelde de woorden: "God en Vaderland!" en stierf zachtkens. Cyrus Smith boog zich over hem heen, drukte de oogen toe van hem die prins Dakkar geweest was en nu zelfs kapitein Nemo niet meer scheen. Harbert en Pencroff weenden. Ayrton wischte ter sluiks een traan weg.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek