Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
O, nu begrijpt ze hoe, na zooeven aan de villa van d'Annunzio te zijn voor bij gevaren, in onbewuste gedachte-associatie, Eleonore Duse, de naam van deze gekwelde vrouw haar op de lippen komt. Zij nadert het stationsplein. Op de kade staan koffers en handbagage en er is de bedrijvigheid van met den eersten morgentrein vertrekkende reizigers.
De keizer besloot "La Robe rouge", dat vijf dagen later vertoond zou worden te komen zien, waarin volgens mijn meening Suzanne zich van haar beste zijde deed kennen. Niettegenstaande het geringe succès van "Phèdre", maakten we volle zalen met "Nora," "Le Détour" en met "L'Ainée" van #Jules Lemaître#. Met "La Gioconda" van #d'Annunzio# werd slechts twee duizend francs gemaakt.
Helaas, 'k ben geen d'Annunzio, Romain Rolland of Doyle en zoo, ik mag ze alleen benijden,.. ik ben een Nederlandsch soldaat »die wachtend aan den drempel staat, die nimmer heerschers binnenlaat en die zijn wachtpost nooit verlaat en die zijn tijd moet beiden«. ...'t Wordt mij zoo schrikkelijk benauwd! 'k heb nog eens op mijn pen gekauwd. Hoe langzaam gaan de uren.
Ik leefde wederom de heldendaden der oude Grieken mee en door zijn dichterlijke verklaringen kwam het mij voor als of ik naast den ouden, blinden #Homerus# liep, dien onuitputtelijken verteller van Grieksche sagen, nu een tweede dichter als #Gabriele d'Annunzio# opnieuw aan mijn verrukte oogen deze wonderen uit het grijze verleden wist te verklaren. Osman Pacha.
d'Annunzio is een trouw bezoeker van Parijs en men weet, dat hij zijn laatste tooneelstuk in het Fransch heeft geschreven.
"Casa d'Annunzio!" waarschuwt de gondelier en dan, wijzend naar een poortje aan 't water, omhangen met weeldrige trossen paarsche glijcine en kamperfoelie: "La casa d'una poetessa!" en hij noemt een naam dien zij niet verstaat. "Hoe verbaasd zou ze opkijken wanneer een Hollandsch schuitenvoerder de woning aanwees.... van een dichter...! Een paradijs moest het hier zijn voor iederen kunstenaar!"
Zijn hoogrood gelaat werd door zijn sneeuwwitte haren en baard waardig omlijst en men kon hem niet aanzien, dat hij lijdende was. Zijn dochter naderde hem en fluisterde hem iets in het oor: Ibsen stond toen op, wuifde met zijn servet naar het publiek, waarna de gordijnen werden neergelaten. De voorstelling was afgeloopen... Gabriele d'Annunzio.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek