Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !


Priest, die lang in Luxemburg heeft gestaan en daarna Rheims heeft genomen, maar de gevolgen van Marmonts nederlaag zijn te geweldig. Te Châtillon waren de onderhandelingen intusschen heropend. Van alle zijden genoopt eindelijk een beslissend antwoord te geven, had de Caulaincourt een tegenvoorstel ingediend.

Het was alsof het jongste uur gekomen ware. Negen uur sloeg het op de Halletoren van Kortrijk, toen de wijkende ruiterij van De Nesle en De Chatillon naar de benden van de Seneschalk Robert d'Artois gevlucht kwam. De nederlaag der zijnen vernemende ontstak Robert in een blinde woede, en wilde met het talrijk lichaam, dat hij onder zich had, op het Vlaams leger inlopen.

"Hij geeft vrijgeleide volgens krijgsgebruik en op zijn trouw," was het antwoord. De egge werd bij deze verzekering omhoog gehaald en de brug viel neer om twee Burgers uit de stad te laten. De een was Deconinck en de andere de wapenbode der ambachten. Wanneer deze in het Frans leger gekomen waren, werden zij tot in de tent van de Veldheer De Chatillon gebracht.

Op raadgeving van mijnheer de Châtillon, die in Frankrijk admiraal is, heeft de prins kaperbrieven uitgegeven; buiten de vaartuigen van Emden en Oost-Friesland, worden allerwegen oorlogsschepen uitgerust.

"Langs hier, langs hier, volgt mij, makkers!" riep hij tegen de overblijvende Fransen, menende hen alzo te redden; maar de Vlamingen hakten te schriklijk onder hen. Het getal der vluchtenden werd zo gering dat met De Chatillon niet meer dan dertig personen in het huis van Mijnheer De Mortenay konden geraken; de overigen lagen allen op de grond in hun bloed te stuiptrekken.

Op haar ontstelde gelaatstrekken had hij haar toorn, haar begeerte en haar aanslagen reeds gelezen; reeds wist hij dat De Chatillon de uitvoerder harer bevelen zijn zou, en hij bedacht ook op dit ogenblik welke middelen er nodig waren om de list of het geweld dier vijandin te verijdelen.

De Leliaarts intusschen zagen hoe langer hoe meer, misnoegd neer op de Klauwaarts en Jacques de Châtillon toonde zich zoo onkundig in het besturen van het graafschap, dat de geheele volksklasse tegen hem aan het morren ging. Te Brugge kwamen de inwoners in opstand en doodden op éénen nacht honderden Franschen en Leliaarts.

De Chatillon kende het land zeer wel, uit reden hij lang genoeg in de stad had gewoond: hierom werd hij door de Veldheer geroepen om de legerplaats, welke zij verkiezen zouden, aan te wijzen.

Laat ons die troostende hoop omhelzen, mijn vriendin." "Voorzeker, Adolf, omhelzen wij die troostende gedachte, maar hoe toch strelen wij ons met een bedrieglijk vooruitzicht. Zal de Vorst der Fransen zijn omgekomen soldeniers niet wreken? Zal De Chatillon, onze bittere vijand, zijn wrede nicht Johanna niet opstoken?

Wellicht zou De Chatillon voor altijd in ongunst vervallen zijn; maar de Koningin Johanna, die de Vlamingen niet lijden kon, en zich in derzelver verdrukking had verheugd, wist haar oom De Chatillon zo wel te verschonen dat Philippe zich eindelijk meer tot dankzegging dan tot verwijt verplicht achtte.