Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 mei 2025
Hij plukte nog een paar appels, want 't was tijd voor het middagmaal, en begon al etende te overpeinzen. Nog niet lang was hij daarmee bezig, toen hij gestoord werd door een stier, die al brullende den boomgaard doorrende en op het gezicht van Caesar den kop naar omlaag boog. Caesar vloog overeind en vatte den stier in het oog, die met zijn staart in de lucht op hem losstoof.
"In het Hercynische Woud", zegt Julius Caesar, "leven de Alces, dieren, die in gestalte en verscheidenheid van kleur op Geiten gelijken, hoewel grooter en zonder hoornen, de voeten zonder gewrichten. Zij gaan ook niet liggen om te rusten, en kunnen niet opstaan, als zij gevallen zijn.
Met die woorden ging Caesar liggen slapen voor den vlammenden haard. Zoodra Jarro begreep, dat dit vreeselijk gevaar voorbij was, kwam weer die groote vermoeidheid over hem, en hij viel in slaap. Toen Jarro weer wakker werd, zag hij een schotel met gruttewater voor zich staan. Hij was nog heel ziek, maar hij had honger en begon te eten.
De Romanisering van Zuid-Gallië de streek met Narbonne in het Zuid-oosten en het Aquitanië van Caesar in het Zuid-westen greep niet alleen éerder plaats dan die van het overige Gallië, maar geschiedde ook grondiger; reeds van de tijd af dat Marseille door Griekse kolonisten gesticht was, had Zuid-Frankrijk behoord tot de wereld der landen om de Middellandse zee.
Geen koning ter wereld bezit vogels even wonderschoon. Ik weet zeker dat zelfs Caesar zulke mooie vogels niet bezit. Welnu, ik zal u vijftig mijner pauwen geven. Zij zullen u overal volgen, en in hun midden zult gij zijn als de maan in het midden van een groote witte wolk ... Ik zal ze u alle geven.
Alleen zijn vochtige, sprekende oogen hadden haar moeten zeggen wat hij voor haar voelde. Dat was dan ook niet onopgemerkt gebleven, want vóór enkele uren was hij aangehouden door een Aegyptische vrouw, terwijl hij zich naar den tempel van Caesar, zijn vader begaf.
Maar hij had geleerd zijne gedachten te verbergen en antwoordde schertsend: "Je moet het in ieder geval maar dadelijk aan Caesar schrijven." Zij glimlachte weemoedig. "Ja, en als wij getrouwd zijn, mag hij komen, niet waar?" "Natuurlijk!" en toen zag hij haar peinzend aan met vergodenden blik. "Onveranderlijk trouw!" zeide hij. "Ik geloof dat ik een goed schildwachtje heb uitgekozen."
Dan zouden al die bosjes riet verdwijnen, waar de jonge eenden zich nu kunnen verstoppen, tot ze kunnen vliegen. Alle eenden zouden moeten verhuizen en een andere woonplaats zoeken. Maar waar vinden ze ooit zoo'n schuilplaats als het Takermeer? Caesar, zeg nu eens, of Klorina het niet mis heeft!" 't Was vreemd om te zien, hoe Caesar zich gedroeg onder dat gesprek.
Diodorus Siculus, een tijdgenoot van Caesar, roemt hun karaktereerlijkheid als die van de Romeinen zelfs overtreffend, en Tacitus, die een eeuw later schreef, spreekt van hun bijzonder vlug begrip en hoogen geestelijken aanleg. Door de zee beschermd als zij waren, nam waarschijnlijk de oorlog geen groote plaats in hun leven in, en in hoofdzaak waren zij een landbouwend volk.
Metellus Scipio, die ook naar het consulaat had gedongen, zag zich door deze wending teleurgesteld, doch sloot zich weldra bij Pompeius aan en werd diens schoonvader en medeconsul. Pompeius zocht nu zijn verderen steun bij de optimatenpartij. In het ijdel zelfvertrouwen, dat hij de macht in handen had, trad hij nu met allerlei willekeurige handelingen en eischen tegen Caesar op.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek