Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juni 2025
Hij treurde en miste zijn moeder zoo smartelijk in het begin en zat menig avond in den hoek bij den kachel te schreien in de leege kamer. Maar zijn vader hield zich op allerlei manieren met hem bezig, en wandelde met hem, en liet hem zoo dikwijls hij lust had Broch en andere vrienden bij zich vragen.
Over een paar weken moest hij ingeschreven worden; zijn moeder vroeg hem niets; zijn vader ook niet. En intusschen ging de tijd voorbij. Op school was niet veel afwisseling; alleen had hij in de nieuwe klasse meer Latijn en meer Grieksch. Hij begon langzamerhand zich bij Broch aan te sluiten; vroeger had hij niet van hem gehouden.
Die ridderlijke tijd met den trouwen kleinen Marius aan zijn arm werd iets belachelijks, iets om zich over te schamen; en den volgenden dag lag Hans Egede Broch weer slap van lachen, toen Abraham een verhaal deed van den avond bij den proost en voorstellingen gaf van zijn vroegere liefde. Intusschen kwam Paschen en de dag van 't bevestigen al nader.
"Ik zal jelui leeren zoo'n lawaai en zoo'n woest spektakel te maken! Wat is dat hier? Wie heeft er meê gedaan? Dit moet eens voorbeeldig gestraft worden! Jij Broch, deedt zeker niet meê?" "Welneen," antwoordde No. 1 met een onschuldigen glimlach. "Maar Marius! Marius, jij deedt meê," riep de rector bitter, want kleine Marius was zijn lieveling; "hoe kwam je daar toch bij? op Abraham's rug?
Er was een ruit gebroken, in de hoogste klasse en alle jongens wisten, dat Morten Kruse het gedaan had, maar toen de rector er naar vroeg, wilde niemand antwoorden. Toevallig was Broch ziek, zoodat Lövdahl de eerste was.
De leeraar sloeg het stof van den katheder met zijn zijden zakdoek, vóór hij plaats nam. Marius zat in stilte te beven, terwijl hij in zijn zakboekje keek. Maar Broch werd opgeroepen. Marius kon zijn geluk haast niet gelooven; 't scheen wel alsof Abel van boven af begon, en dan kwam hij misschien vandaag weer vrij.
Eerst kwamen er een paar voorloopige woorden over hen, die naar de universiteit zouden gaan; daarop volgde de hoogste afdeeling van de vierde klasse en dan de laagste zij, die uit de derde klasse waren overgegaan in de vierde. "Hans Egede Broch!" riep de rector; dat was No. 1; maar de volgende was Abraham Knorr Lövdahl!
Broch heeft immers, vóór hij naar zijn plaats ging, gezegd, wat er verder gedaan moest worden. Of had de professor misschien wat anders te doen dan te luisteren? Kleine Gottwald moest er liever aan denken dat hij moest overgaan voor de groote vacantie en zijn moeder geen verdriet doen."
Niemand behoefde voor haar op te blijven. Abraham was bij Broch en speelde kaart; ze had hem wel graag willen zien; maar 't was misschien het beste, dat ze niet meer in de war gebracht werd. Ze deed haar bonten mantel aan, trok den kap over haar hoofd en ging naar buiten op straat.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek