Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 mei 2025
Onder #Perrin# gebeurde dit al even vaak als onder de huidige administratie van #Jules Claretie#, en zonder twijfel zal na het heengaan van dezen eminenten Académicien daar evenmin verandering in komen. Boucher en ik werden het spoedig eens.
En André, die wel beter wist, maar veel houdt van in het ootje te nemen, staafde mijn bewering: Natuurlijk is die een duc! heeft André aan Bébert verzekerd. Zoo dat ik geloof, dat die domme Bébert gelooft, dat ik een "duc" ben, en authentiek. Bébert le Boucher is van het Noorden, van Amiens, geloof ik. André le Pêcheur is van het Zuiden, van Marseille, zoo niet van Nice.
Den 28sten Maart 1862 had Boucher de Perthes het geluk, dat hij zelf, in het grijze diluvium van de Somme-vallei eene menschelijke kaak opgroef, die wel niet volkomen was, maar toch ontegenzeggelijk toebehoorde aan den quaternairen mensen. Doch nog belangrijker feiten kwamen aan het licht.
Het is warmpjes, gezellig en tjopvol, met ons drieën. Mijn slankheid, als pièce-de-milieu, wordt indrukwekkend geflankeerd door, links, Bébert le Boucher en, rechts, André le Pêcheur. Ik maak liever eens een grapje met deze jongens, of drink met ze een borrel in een bar, dan dat ik standjes met ze kreeg.
Fier is de duc niet, dat weet je, maar hij lijdt veel aan distractie. Is er van avond iets te doen, dat jullie zoo broederlijk en collegiaal samen loopen? Of kom je een oogenblik mij gezelschap houden en zitten aan mijn zijden? Zij zetten zich links en rechts, Bébert le Boucher en André le Pêcheur en ik verzeker u, dat er niemand meer bij kan op het bankje.
Ik zal u overal volgen, waar plaats voor een stoel is;" dat men op zijn hoede moest zijn; dat er lieden zouden wezen die des nachts de afgelegen huizen in de eenzame hoeken van Parijs zouden plunderen; dat in de straat Aubry le Boucher een batterij stond; dat Lobau en Bugeaud samen overlegden, en dat te middernacht of uiterlijk met het aanbreken van den dag vier colonnes tegelijkertijd tegen het centrum van het oproer zouden oprukken; dat de troepen misschien Parijs zouden ontruimen en naar het Marsveld terugtrekken; dat men niet wist wat zou gebeuren, maar dat het ditmaal ernst was.
Met groote moeite banen de schilder #Jules Clairin#, #Angélo#, #Boucher# en ik ons een doorgang om Sarah in de gelegenheid te stellen de wachtkamer te bereiken, die door de zorg van de spoorwegmaatschappij in een fraai ontvangsalon was herschapen.
Een Hollandsch acteur in het "Théâter Français", optredende in zijn eigen taal. Boucher, geheel meester over het programma, hoewel zelden buitenlandsche elementen bij zoo'n gelegenheid hun medewerking verleenen, had daar eerst wel ooren naar.
Zoo, monsieur le duc, zegt André le Pêcheur; zijn we fier van avond en kennen we de oude jongens niet? Is de duc lijdende aan ongelukkige liefde, dat hij zoo eenzaam in de zee zit te kijken? blageert Bébert le Boucher. Ik strek twee handen uit, die duchtig worden geschud in pooten van heb-ik-jou-daar. Wel heeren, zeg ik; het doet me pleizier je te zien.
Mijn vriend #Boucher#, de bekende "sociétaire" der Comédie Française voelde zich na een 15-jarigen tooneeldienst te vermoeid om langer aan het Huis van Molière verbonden te blijven. Reeds lang te voren had hij met mij over zijn afscheidsvoorstelling zitten spreken en naar een nummer, "clou" gezocht, die aan het programma een bijzonder "cachet" zou geven.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek