Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juni 2025
Men wierp hun daarenboven twee of drie oude sabels toe, maar men weigerde hun vuurwapenen van welken aard ook. »Waar zijn toch Heywood en Stewart?" zei Bligh, toen hij zich in de sloep bevond. »Hebben die me ook verraden?" Zij hadden hem niet verraden, maar Christian had besloten hen aan boord te houden.
Wat komt het er op aan dat onze levensmiddelen op raken. We kunnen bij onze aankomst op Nieuw-Holland ze immers gemakkelijk vernieuwen!" »'k Moet weigeren," antwoordde Bligh. »'t Zou met recht gekkenwerk wezen. Wat! we hebben nog slechts den afstand afgelegd die ons van Australië scheidt, en je verliest nu den moed al!
Binnen een seconde werd de onvoorzichtige door de inboorlingen omringd en door steenen gedood, zonder dat zijne metgezellen, die geen enkel vuurwapen bezaten, hem konden te hulp komen. Doch ook zij zelven werden op dat oogenblik aangegrepen en met een hagel van steenen begroet. »Komt, jongens," riep Bligh, »aan de riemen en flink doorgeroeid!"
Deze man bekende later dat hij zich van negen dezer vogels had meester gemaakt en ze rauw op de plaats zelve opgegeten had. Zonder de levensmiddelen en het zoet water dat zij op de kust van Nieuw-Holland gevonden hadden, zouden Bligh en zijne kameraden ongetwijfeld omgekomen zijn.
»En nu, Morrison, gooi het touw los," beval de eerste stuurman, die nu kapitein geworden was, »en Gode aanbevolen!" Terwijl de oproerlingen kapitein Bligh en zijne ongelukkige lotgenooten spottenderwijs een laatst vaarwel toeriepen, kon Christian, tegen de verschansing geleund, zijne oogen niet afhouden van de sloep, die zich verwijderde.
Toch duurde het niet lang of er kwamen eenige opdagen; deze werden goed ontvangen, en brachten andere mede die hen van een weinig water en eenige kokosnoten voorzagen. Bligh was in groote verlegenheid. Wat moesten zij den inboorlingen wel zeggen die bij de laatste landing der Bounty reeds handel met haar gedreven hadden?
»Ja, ja, ter dood!" riepen de meeste matrozen, hun kapitein bedreigende. »Kapitein Bligh," hernam Christian, "eenigen hadden er van gesproken om je aan een eind touw tusschen hemel en water op te hijschen. Anderen stelden voor je met het eindje zoolang te geeselen, tot je er dood bij neerviel. Ik weet wat beters. Je bent overigens niet de eenige schuldige hier.
Den 2n Mei was het aantal inboorlingen die van de andere deelen des eilands waren samengestroomd, waarlijk onrustbarend en weldra merkte Bligh op dat zij vijandige plannen hadden. Eenige beproefden zelfs de sloep op het strand te slepen en lieten dit voornemen eerst varen bij de nadrukkelijke vertogen van den kapitein, die hen met zijn hartsvanger in ontzag moest houden.
Antwoordt me zonder omwegen, ronduit, vindt ge goed de onderneming te wagen? Zweert ge mijne bevelen na te komen, welke ze ook zijn mogen? Belooft ge zonder morren u aan al deze ontberingen te onderwerpen?" »Ja, ja, we zweren het!" riepen als uit één mond de metgezellen van Bligh uit.
Neen! dat kon geen dag meer duren en daarenboven weet je dat ik gedurende de geheele reis, ik, de eerste stuurman van dit vaartuig, als een hond behandeld ben! Toch wil ik, op het oogenblik me van kapitein Bligh te scheiden, dien ik waarschijnlijk nooit meer zien zal, uit medelijden hem niet alle hoop op redding benemen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek