Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 oktober 2025
Hoe heerlijk verwarmend is voor de treurenden die hun dierbaren beweenen, de deelneming, waarin de vorstelijke families voorgingen en werden gevolgd door schier de geheele wereld. Dat is de goed doende troost van menschen. Spreker hoopte dat ook de blik ondanks den fellen slag zou worden geslagen omhoog, waar de hemelsche trooster nabij is.
Als Cauchon eindelijk weer het woord neemt is het thans om het andere, het minder strenge vonnis voor te lezen, waarbij Jeanne veroordeeld wordt tot levenslange gevangenisstraf, op water en brood, of zooals het in de latijnsche vertaling van het vonnis luidt: »in perpetuum carcerem, cum pane doloris et aqua tristitiae«, om hare zonden en fouten te beweenen. Daarna is de plechtigheid afgeloopen.
Men plaatst de kist voor de deur dezer kapel en de lijkredenen beginnen. Er worden vier gehouden. De oud-minister herdenkt het politieke leven van den gestorvene, dien hij voorstelt als een bescheiden genie, welke zeker Frankrijk zou hebben gered, als hij niet zoo'n afkeer had gehad van intrigues. Een vriend spreekt vervolgens over de burger-deugden van den doode, welken allen beweenen.
Hoe beschamend voor deze edelen klinkt de strophe, die Goethe neerschreef op Christiane's stervensdag: Du versuchest O Sonne vergebens Durch die düstern Wolken zu scheinen! Der ganze Gewinn meines Lebens, Ist ihren Verlust zu beweinen: Vergeefs beproeft ge, o zonne, door de troebele wolken te lichten, de winste van heel mijn leven, is het verlies van haar te beweenen.
Zij ging eveneens in een klooster, om er de genoegens van hare schoone dagen te beweenen. De koning was eerst getroffen door het plotselinge verdwijnen van Lucretia, maar hij was er de man niet naar om lang te treuren. Wat den minister aanging, hij nam weinig notitie van het gebeurde. Daartoe ontbrak hem de tijd. Van de nieuwe taak, die de minister aan Santillano gaf.
En ginder kneust het breede rad Van 't log geschut de velden plat, De landman moet zijn hoop beweenen, Terwijl de meibloem uit het groen, Zich strengelt om den vuurmond henen, Op batterij en bastioen! Maar op den dag toen Frits den tocht ondernam die hem zoo zwaar viel, toonde April zijn grilligen aard.
Arme dooden: Soetkin stierf van smerte; Klaas door den viere: eik van goedheid en eiloof van liefde; ik, uw zoon, ik lijd grootelijks en zal u wreken, assche, die ik zoo liefheb, die klopt op mijne borst. Lamme sprak: Gij moogt ze niet beweenen, die voor de gerechtigheid stierven.
«En tot hen, die de gevallenen beweenen, tot ouders, weduwen en kinderen zou ik wenschen te zeggen: bedenkt dat een schitterend levenseind een onwaardeerbaar goed is en dat de schoonste herinnering bestaat in de achting en liefde door gansch een volk aan uwe dooden gewijd.»
Ze moest alle dingen bekijken langs den voordeeligen kant en niet gedurig de afwezigheid beweenen van wat ze eens, toevallig en buiten recht, bezeten had. Ze moest Sebastiaan leeren kennen. Ze kende hem niet: hij was haar onverdraagbaar geweest, omdat hij Johannes niet was. Nu echter zou ze hem van dichtebij beschouwen en zijne schoone deugden bewonderen. En hij had haar lief.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek