Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 mei 2025
Maar toen ten slotte Odin zich bij den reus boog en zacht de woorden vroeg die Alvader fluisterde tot zijn dooden zoon Balder, als hij lag op zijn brandstapel, herkende Vafthrudnir plotseling zijn goddelijken bezoeker.
Daar men veronderstelde dat al de goden van hem afstamden, had hij den bijnaam Alvader, en als oudste en opperste onder hen bezette hij den hoogsten zetel in Asgard.
In mijne jeugd heb ik wel eens gemord over de banden der wetten, achterna heb ik Frya dikwijls gedankt voor hare tex, en onze voorvaderen voor de wetten, die daaruit zamengesteld zijn. Wralda of Alvader heeft mij vele jaren gegeven, en over vele landen en zeeën heb ik rondgevaren, en na alles wat ik gezien heb, ben ik overtuigd, dat wij alleen door Alfader uitverkoren zijn, om wetten te hebben.
Als het werk gereed is, zullen wij zeelieden uitlokken. In mijne jeugd stond het er hier raar voor, maar tegenwoordig zijn de huisjes reeds huizen die in reijen staan. Leken en gebreken, die met de armoede waren ingeslopen, zijn door vlijt uitgedreven. Hier uit kan iedereen leeren, dat Wralda, onze Alvader, alle zijne schepselen voedt, mits dat zij moed houden en elkanderen willen helpen.
Toen hieven de ouden van dagen zich op met bitteren kreet, En beurden het hoofd van het offer; geen durfde hooren van 't leed Dat sprak uit zijn mond, ten minste wanneer hij woorden zei; Ten ware die uitte Alvader toen Balder gestorven lei. En weer als vóór den slag kwam, werd schemerig des Volsungs gewelf, En weer scheen hij in de bosschen, waar hij sprak met zich zelf.
De Wereldzang der wichelares is als een groote aanschouwing van worden en vergaan, de mythe van het jaar gezien als de mythe van het geheele wereldleven. De zienares spreekt van wat hare extatische oogen van verleden en heden en toekomst doorschouwen in een ondeelbaar eeuwigheidsmoment: het in den tijd zich uitwerkende, in wezen tijdelooze leven van de Lichtmacht, Alvader der wereld.
Wat zich daar ontrolt, zijn niet bunders, maar is onmetelijkheid van smaragden majesteit. Hier is zeker op den scheppingsmorgen de hand van den Alvader in een liefkoozende streeling over de aarde gegaan. Want er is geen plooi of kreuk in heel het onafzienbare groene aardlaken; in gladde strakgestrekenheid ligt het gespreid, zoover de blik reikt.
Zoodat bij slot van rekening Wralda alleen de voeder blijft. Doch ik weet, waar deze dwaasheid van daan komt. Ik zal u melden, hoe het bij de slavenvolken toegegaan is, daaruit moogt gij leeren. De vreemde koningen, die naar willekeur leven, steken Wralda naar de kroon; uit nijd dat Wralda Alvader heet wilden zij ook vaderen der volken genoemd worden.
Toen Vidar zijn makkers in het Valhalla ontmoette, heetten zij hem vroolijk welkom, want zij wisten dat zijn groote kracht hun van goeden dienst zou zijn in tijd van nood. Nadat zij hem vriendschappelijk hadden onthaald op de gouden meede, beval Alvader hem te volgen naar de Urdarfontein, waar de Nornen altijd bezig waren met het weven van hun web.
Als een bijzonder bewijs van gunst gaf Alvader hem een prachtig pantser en een helm, die hij dikwijls aandeed als hij ging deelnemen aan het gevecht, en soms vertrouwde Odin aan zijn zorg toe de kostbare speer Gungnir, en gebood hem die over de hoofden der strijdenden te werpen, die op het punt waren den slag te wagen, opdat hun moed tot moordende woede zou worden aangezet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek