Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juni 2025
Beide kwamen zich op haar arm en schouder neerzetten, en fladderden rondom haar, toen zij schaterlachende in wilde vaart door den tuin vloog, gevolgd door den luid blaffenden hond. Allard werd door den ~Stroeve~, in het bekende vertrek met de doodshoofden verbeid, en vrij koeltjes, zoo niet norsch, ontvangen.
Alle morgen riep zij dan ook »Notre Dame du bon sécours aan", en dankte des avonds »Ons Heer en le doux Jesus" voor hunne bescherming. Onze lieve Vrouwe de goede helpster. De lieve Jezus. Maar zij deed dat nooit in tegenwoordigheid van haar »Vooge", want die spotte ook met zulke dingen. »Mijnheer Allard zou er mogelijk anders over denken?"
Hij wilde Cilie opzoeken, en dat onmiddellijk, want wie wist, hoe zeer ze zijne hulp behoefde! Lang was de sperwer verdwenen, toen Allard nog met de duif aan zijne borst gedrukt voortschreedt. Eindelijk liet hij haar vrij. Hoog steeg zij op in de lucht, zeker om de plaats te verkennen waar zij zich bevond en vloog toen met snelle vaart oostwaarts.
Dat Allard zoo schielijk mogelijk de kolonie trachtte te verlaten, zal ik na het aangevoerde, wel niet behoeven te verzekeren; maar wèl, dat hij niet terstond een geschikt voorwendsel vond, om dit gansch onverwacht vertrek bij zijne bloedverwanten te bewimpelen.
Hier vereenigde hij zich met een anderen dijk, die naar het zuiden liep en het meer in twee zeer ongelijke helften verdeelde, waarvan het westelijkste deel verreweg 't grootst was. Allard volgde het pad door de boekweitakkers, beneden den eersten dijk, tot hij aan een plek kwam, waar een drietal veldnimfen bezig was de reeds gedeeltelijk gemaaide boekweit aan schoven te binden.
Allard werd plotseling teruggeroepen, en nu dit geschied was, stelde Jansen zich ten taak, de tijdelijke scheiding tot eene duurzame te maken.
»Maar wanneer ik zeg, dat uwe onderstellingen ten mijnen opzichte geheel valsch zijn!....." »Wil dat zeggen, dat jonker Allard Bentinck, in alle oprechtheid de hand zoekt te verkrijgen van een meisje zonder vermogen, zonder stand, zonder godsdienst, en......" »Spreek uit!" »Zonder naam!" sprak de ~Stroeve~ met een vloek. »Zonder naam? dat is: zonder een naam, dien de wereld acht en eerbiedigt?
Zij hadden in het dagelijks leven, bij een wandeling op straat of in de houding van huisgenoten of kennissen, dit of dat voor het eerst gezien; zij dachten zus of zoo over het leven, over de liefde, de angst, de droefheid, het vergaan of het eeuwig voortbestaan van dit leven, enz. Zij lazen samen Allard Pierson, J.J.L. ten Kate, en zoo meer.
Hij stond dus op, en, zijne stem met alle kracht verheffende, riep hij eenige malen achter elkander: »Hier!" En niet zonder gevolg! Weldra schemerde het licht van een lantaarn in de nabijheid, en verscheen er een man, die inderdaad bleek de ~Stroeve~ te zijn, en die niet weinig verrast scheen, toen hij haar, die hij zocht, in de armen van Allard zag rusten.
In een oogenblik had Allard het kreupelbosch, dat zich tusschen hem en de plaats vanwaar de kreten klonken, bevond, omgetrokken. Niets belemmerde thans zijn uitzicht op de vlakte, die hem nog van het meer scheidde, en zoo zag hij dan ook, dat niet ver van den dijk, die het aan deze zijde beteugelde, eene donkere gestalte iets onder zich uitgestrekt hield, dat zich aan haar poogde te ontworstelen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek