United States or Armenia ? Vote for the TOP Country of the Week !
En hy achtte, half-gebogen in een diepe vensternis, Noch op 's vaders handenwringen, noch op 't schreien der Abdis. Bleek was weer zijn wang geworden, en zijn mond stond strak en kil. »Nog gaat gy my niet verloren daar is redding, als ik 't wil".... Sprak hy momplend. »En ik wil het!" sprak hy ijlings voor zich heen. »Waar is Affaytadi?" vroeg men.... In de zaal vond hem niet een.
Heel een waereld van verlangen, van verlating, van verdriet, Trilt er in dien neevlend' oogstraal, dien hy naar de Jonkvrouw schiet. Hooger bruist de klank der pauken; vrolijk schettert de cymbaal. Lust en leven, vrede en vreugde stroomen zonlicht door de zaal. Luider klinkt de toon der gasten by hun levendig gebaar. Affaytadi fluistert somber, of hem 't spreken moeilijk waar': »Jonkvrouw Ada!
Waar bleef Affaytadi? waar de Jonkvrouw? En een kille schrik Deed er aller wang verbleeken by die vraag, dat oogenblik: Spoorloos waren beiden henen; en geen teeken, dat verried, Wat er, na dees nacht vol jammer, met die beiden zij geschied. Jaren kwamen, jaren gingen en de burch rees uit zijn puin, En het drietal zware torens hief er weêr de trotsche kruin.
»Heere Jezus!" kreet ze rillend; maar dien kreet vernam men niet, Toonloos als hy ging verzwonden in het schaatrend tafellied. Half bezwijmd zonk ze in heur zetel; maar de woeling aan den disch Bond den blijden geest der gasten en daar was geen stoorenis. »'t Is te laat thands, Affaytadi!".... En 't vloot biddend van heur mond: »Morgen treed ik in het klooster, morgen met den uchtendstond.
Maar, wat ooit van verre of vreemde weêr op 't burchtslot werd gehoord Nooit een woord van Affaytadi; van de Jonkvrouw nooit een woord.
Affaytadi, Affaytadi!..... hebt gy ook mijn rust vermoord Geef my d' eed van trouwe weder, 't onbedachte kinderwoord!" »'t Is te laat thands, Ada!" ruischte weer zijn sombre fluisterstem: »By het welzijn van drie zielen! houdt ge uw eed of breekt ge hem? Laadt ge een eeuwigheid van jammer op 't onschuldig ouderhoofd Of bewijst ge een Affaytadi, wat ge een vondling hebt beloofd?"
Maar toch zwoer ze hem heur trouwe, by den weedom van heur ziel En der zielen van heure oudren, zoo ze van heur trouw verviel!" »Maar dat was voor twalef jaren!" riep zy met gesmoorden kreet: »En hy is van hier verdwenen en vergeten is die eed....." »Maar hy is te rug gekomen!" sprak hy, met een oog vol glans: »En de vondling van 't verleden is Graaf Affaytadi thands!"
Woord Van De Dag