Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juni 2025
Hoe sterk kwam dat altijd uit, als de kalender 3 October aangaf en Rudolph den kansel beklom om zijn hoorders te doen inleven in die wel oude, maar nooit verouderde geschiedenis van de belegering en het ontzet van Leiden, wat ieder geboren Leidenaar telken jare opnieuw met versche belangstelling aanhoort.
Na deeze aanspraak, welke hy met zedigheid aanhoort, geeft men hem eene meenigte slagen, om hem daar door te kennen te geven, wat hy al te lyden zoude hebben, indien hy in de handen van de vyanden zyner natie viel. Geduurende de uitvoering daar van, staat hy regt over einde, met de handen kruislings op het hoofd. Elke Capitein geeft hem op het lyf drie zwaren slagen met wortels van palmboomen.
Het ergste is dat men daartoe naar Rougemont moet gaan; zes mijlen heen en zes mijlen terug, dat maakt er twaalf. Men zal er een heelen dag bij verliezen. De oude, die zijne kinderen aanhoort, wordt gejaagd en schijnt zich boos te maken. Hij heeft geen dokter noodig, dat dient tot niets en 't kost geld. "Dus wilt gij het niet?" vraagt Anton: "Dan gaan wij aan den arbeid".
De monnik-voorzegger verloor bij deze improvisatie de draad van den preek en sprong bij vergissing drie lange alinea's over. Padre Dámaso, die hijgend uitblies van zijn woeste vermaning, vervolgde daarna dus blindelings: "Wie van u, zondaren die mij aanhoort, zou de wonden willen likken van een armen in lompen gehulden bedelaar? Wie? Laat hem antwoorden en de hand opheffen? Niemand!
Dat is toch erg; maar geen verstandig man laat een vlek van inhumaniteit op zich rusten als hij zich daarvan zuiveren kan; dus, mijne heeren! aanhoort mijn pleidooi, al zou het u spijten dat te hebben uitgelokt. Wat dat dagbladengeschrijf aangaat, de leugens zijn nooit zóó ongerijmd, of ze hebben een fondsje van waarheid dat ze door de wereld helpt. Daar is iets diergelijks met mij gebeurd.
In een deftig vertrek door zoo'n dame ontvangen te worden, die in deze houding een verzoek aanhoort, doet weldadig aan en zet ons onmiddellijk op ons gemak. Het geeft de gewaarwording, dat ze in haar dagelijksche doen veelvuldig menschen heeft moeten ontvangen en heeft moeten aanhooren. Het rustige liggen der handen duidt eerder zulk een werkkring aan, dan beslommering van handenarbeid.
Ik bid u, help mij, Dat ik de jonkvrouw Silvia spreken kan. SILVIA. Zoo ik het waar', wat zoudt gij van haar willen? JULIA. Zoo gij het zijt, dat gij geduldig aanhoort, Wat ik als boodschap overbrengen moet. SILVIA. Van wien? JULIA. Mejonkvrouw, van mijn heer, Signore Proteus. SILVIA. Hij zendt om een portret u hier, niet waar? JULIA. Zoo is 't, mejonkvrouw. 121
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek