Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 september 2025
Zij fluistert toch nog altijd vertroostende woorden tot de verslagene ziel, en schildert op den donkeren achtergrond lichtende arabesken en bekoorlijke bloemkransen, waartusschen allerhande gelukkige, vurig verlangde beelden der toekomst doorschijnen; de weenende oogen kunnen dan weder met vertrouwen opzien en de benauwde borst haalt ruimer adem; alles kan immers nog goed worden!
De mode verlaagt de vrouw door dit alles tot een levende reclamezuil der zinnelijkheid. En doordat de mode om haar doel te bereiken gedurig moet zoeken naar iets nieuws dat opzien verwekt, maakt zij de vrouw van tijd tot tijd tot een afzichtelijk monster, dat eer schrik aanjaagt dan bekoring uitoefent.
Na nog eenige praatjes van gelyken aard, verloste eindelyk de oudeheer 't kantoor van z'n tegenwoordigheid. Wouter leed meer dan iemand gissen kon, en wanneer hem op dit oogenblik de keus gegeven was tusschen 't bestormen van 'n turksche vesting, of 't òpzien... hy had het eerste gekozen. Schaamte is altyd pynlyk, maar de valsche! En dan op een zoo onbekend terrein!
Ze zag het glimlachend gezicht van Jules, als in aanbidding, opzien naar het gelaat van dien man, en ze zag, dat de jongen eensklaps zijne armen, tot eene woeste liefkoozing, heensloeg om zijn vriend, die hem afweerde, met een zacht gebaar. Den volgenden avond genoot Cecile nog meer dan gewoonlijk van de weelde thuis te kunnen blijven.
"Ik houd van je," fluisterde zij; "ik had eens een klein meisje, dat op je leek. Maar zij was veel schooner, versta je want zij was een vorstenkind. Zij kon mij net zoo kussen als jij, met haar armen zoo om mijn hals gekneld " Kaja durfde nauwelijks ademen en nog veel minder opzien. "Herinnert u zich haar nog?" zeide zij met een stem, die van aandoening trilde. "Toe, vertel me iets van haar."
De geest des jongelings had sterkte verkregen, door een vertrouwend opzien naar den hoogen; maar zijn lichaam ongewoon aan die kalmte der ziel, gewoon aan het woeden der hartstochten daarbinnen het lichaam gevoelde zich verlaten.
Ze is bij allen even sterk; we voelen zoo heelemaal, dat allen onder denzelfden indruk even opzien; dat ze als een groep, die bijeenzat, door Rembrandt zijn opgemerkt. Wat hen vereenigt, is geen vertooninkje van eene les of van eenen optocht, maar eenzelfde gemoedstoestand; ze doorleven eene zelfde, gelijke gewaarwording. En dat maakt hen één.
Al spoedig werd het Augusta duidelijk, dat zij in Brouwer niet vond, wat zij in den man harer keuze dacht te vinden. Zij kon niet tot hem opzien, hij stond met haar op gelijken trap, neen! zelfs een trede lager in geestesontwikkeling.
Daaruit reeds volgt, dat de drang tot onze aanbidding zijn oorsprong heeft niet in, maar naast het voorwerp onzer eerbewijzing. Dit is ook metterdaad het geval. Van ontzag voor de wetenschap om haarzelf is bij ons geen sprake. Neen, ons eerbiedig opzien tot het rijk des geestes staat in den nauwsten samenhang met ons nog eerbiediger opzien tot het rijk des stofs.
Juist op dat oogenblik werd even, heel voorzichtig, nauwelijks kon het een aanraking genoemd worden een bevende, kleine hand in de hare gelegd en zij zag Mary Wren naast zich staan en schuchter tot haar opzien. Haar hart werd warm. Hoe kon zij nog aan weggaan denken? Natuurlijk bleef zij immers!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek