United States or Palestine ? Vote for the TOP Country of the Week !


Και δυο δειλά όμματα σατύρων, νεόπλαστοι βλαστοί της αιπολικής γενεάς, προέκυπταν διά μέσου των κλάδων, υψηλά εις τα δένδρα, και ηγωνίζοντο ν' ανακαλύψωσι το μυστήριον της καλλονής εκεί εις το σκότος. Και τότε η ηχώ θα ηδύνατο καθώς το πάλαι, εις την εξομολόγησιν του Ερώντος, να επαναλάβη: Ερώ, ερώ. Ο Σταμάτης ο Καρδοπάκης δεν είχε χορτάσει τον ύπνον.

ΟΦΗΛΙΑ Καλά, έτσι ο Θεός να σας γίνη ίλεος! Λέγουν ότι η κου- κουβάγια ήταν ενός ψωμά θυγατέρα, Θεέ μου! γνωρί- ζομε τι είμεθα, αλλά δεν γνωρίζομε τι τυχαίνει να γίνωμε. Ο Θεός να ευλογήση το τραπέζι σας. ΟΦΗΛΙΑ Σας παρακαλώ να μη γίνη λόγος δι' αυτό· αλλ' εάν ερω- τηθήτε τι δηλοί, ειπέτε τούτο· ΒΑΣΙΛΕΑΣ Χαριτωμένη Οφηλία! «Τον λόγον θα κρατούσα, μα την νειότη, αν το φιλί δεν μου ζητούσες πρώτη

ΜΕΡΚΟΥΤΙΟΣ Πετσί και κόκκαλον! σωστός τσίρος. Ω σάρκα, σάρ- κα, πώς αποψαρόνεσαι! Τώρα δα σου πηγαίνουν οι στί- χοι, οπού εξεχείλιζεν ο Πετράρχης. Κοντά εις την ιδι- κήν σου η Λαύρα ήτο μία μαγείρισσα· με μόνην την διαφοράν, ότι ο ιδικός της αγαπητικός έψαλλε τον έρω- τά του καλλίτερά σου.

Πόσον βραχεία, και όμως πλήρης εννοίας, είνε η μικρά εκείνη παραβολή την οποίαν είπε προς αυτούς, περί του άφρονος πλουσίου όστις, εν τη απλήστω και επιλήσμονι του Θεού ιδιοτελεία του, εμελέτα να κατεδαφίση τας αποθήκας του και να τας κτίση μεγαλειτέρας, και, ως να μην υπήρχε θάνατος, εσκέπτετο μόνον τους καρπούς του, και τα αγαθά του, «και ερώ τη ψυχή μου· φάγε, πίε, ευφραίνου». Αλλ' εξ ουρανού, ως τρομερά ηχώ εις τους λόγους του, ήλθεν η φοβερά απόφασις. «Άφρον, άφρον, ταύτη τη νυκτί!....»

Και θνητός άνθρωπος δεν ηδύνατο ν' αναβή εκεί, ουδέ να καταβή, εκτός αν ήτον ουρανοπετής. «Ουδέ κεν αμβαίη βροτός ανήρ, ου καταβαίη». Και τ' άντρα τριγύρω εφύσων ως κινύραι της νυκτός εις το σκότος, κ' η ηχώ έμελπε τους στρυφνούς διφορουμένους χρησμούς της. «Εθέλω ειπείν τιτι; — Λέξον ως &ερώ& — ερώ». Και τα άστρα κατέφεγγον όλην την κοιλάδα, ως αφιερωμένα, και .... ο γαλαξίας, κ' η Πήχη, και η Πούλια, και τ' Αμάξι, και οι δύο Αδελφοί, οπού τελευταίοι εβασίλευον πέραν εκεί, εις τα καταμέλανα βουνά της Στερεάς, εις τα ανάβαθρον του ουρανού, το Πήλιον.