Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 19 Ιουνίου 2025
Η δημοτική ημών ποίησις ουδέν άλλο είναι ή πιστή του αισθήματος τούτου ερμηνεία· η δε απαράμιλος αυτής ζωηρότης πρέπει ν' αποδοθή εις το ότι ο πόθος ελευθέρου βίου ου μόνον ενέμετο πάσαν τότε ελληνικήν καρδίαν, αλλ' ενέμετο αυτήν ολόκληρον, ουδενός άλλου συνυπάρχοντος παρ' αυτώ, ένεκα της νηπιώδους καταστάσεως του τότε πολιτισμού.
Εάν σας φαίνεται αυτή η φράσις τολμηρά, σκεφθήτε πως η ποίησις τα πάντα επιτρέπει· και από άλλον ποιητήν εγράφη μια φορά: «ο έρως σπείρει άνεμον και τρικυμίας δρέπει.»
Δεν είνε επίσης παράδοξον ότι της αρέσει η ποίησις και πολύ καταγίνεται εις αυτήν, αφού είνε συμπολίτις του Ομήρου. Ιδού, αγαπητέ Λυκίνε, μία εικών, η εικών της καλλιφωνίας αυτής και του άσματος, η οποία παριστά το αντικείμενον ασθενέστατα.
Την μεν γλαφυρότητα των μελών του γυναικείου σώματος απηθανάτισεν ήδη η πλαστική και εξυμνεί καθ' ημέραν η ποίησις, αν επιδημή εισέτι αύτη και δεν απήλθεν εις απροσίτους και αιθερίους χώρας, η δε δύστηνος λογογραφία μόλις τολμά να έρπη περί τα κράσπεδα της ποδήρους εσθήτος.
Σήμερον μου έτυχε μία σκηνή, που καθαρώς αντιγραφείσα θ' απετέλει το ωραιότατον ειδύλλιον του κόσμου· αλλά τι θέλει ποίησις, σκηνή, ειδύλλιον; μήπως πρέπει πάντοτε να προπαρασκευαζώμεθα, ωσάν να προπλασσώμεθα, όταν πρόκηται να λάβωμεν μέρος εις έν φαινόμενον της φύσεως;
αγρίευσαν και έσπασαν τους σταύλους των, κ' εβγήκαν κ' εχάθηκαν ακράτητοι κ' επαναστατημένοι κτλ. Αι τοιαύται προσωποποιήσεις, των οποίων ανέκαθεν η ποίησις ποιείται χρήσιν, δεν είναι απλώς σχήματα ρητορικά, αλλ' εκφράζουσι την θρησκευτικήν συναίσθησιν της ενότητος απάσης της πλάσεως, και του ενδιαφέροντος, μεθ' ου οι ουρανοί βλέπουσι τα επί γης...
Ως του Σολωμού και εν γένει των επτανησίων έχει ενίοτε και του Λευκαδίου η ποίησις συγγένειάν τινα προς τον Δάντην. Εν τω τρίτω άσματι της «Φροσύνης» παριστάμεθα εις βδελυράν σκηνήν ευθύμων Λιάπηδων, διασκεδαζόντων δι' ανθρωπίνων λειψάνων και ποδοκοιλούντων νεοκόπους κεφαλάς. Ενώ ούτω παίζουσιν οι πατέρες, τ' άξια τούτων τεκνία αμιλλώνται,
Όταν η λυρική και δραματική ποίησις, εξαρθείσαι εις το έπακρον διά των μεγάλων διδασκάλων της τέχνης, ήρχισαν να παρακμάζουν, η βουκολική ποίησις αναγεννάται, δανειζομένη ύλην και υφήν παρ' όλων των άλλων ειδών και συνεχίζουσα την ιδίαν αυτής παράδοσιν.
Αλλ' όμως δεν δυσκολεύομαι και περί της ποιήσεως ν' απολογηθώ• νομίζω δηλαδή ότι δεν πρέπει ν' απαιτήτε παρά των ποιητών άκραν ακριβολογίαν και να είνε μέχρι συλλαβής εντελή όσα λέγουν• όχι να κρίνετε αυστηρώς αν εις τον δρόμον της ποιήσεως συμβή μικρά τις παράλειψις, αλλά να γνωρίζετε ότι και πολλά ημείς οι ποιηταί χάριν των μέτρων και της ευφωνίας παρεισάγομεν, αλλά δε και αυτή η ποίησις δεν γνωρίζω πώς παρεδέχθη, επειδή είνε στιλπνά και εύκολα εις την επανάληψιν.
Τοιαύτη είναι η βαλαωρίτειος ποίησις, σπανίως μεν ίσως εκτυλίσσουσα μακράς σειράς τελείων στίχων, αλλ' έτι σπανιώτερον εμπνεύσεως και δυνάμεως ενδεής. Η δύναμις μάλιστα αποτελεί το εναργέστερον αυτής χαρακτηριστικόν.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν