United States or Republic of the Congo ? Vote for the TOP Country of the Week !


Εάν ονομάσωμεν ωραίον εκείνο που μας κάμνει να ευφραινώμεθα, όχι από όλας τας ηδονάς, αλλά μόνον της ακοής και της οράσεως, ποία θα είναι η θέσις μας εις αυτόν τον αγώνα; Διότι και οι ωραίοι άνθρωποι βεβαίως, Ιππία μου, και όλα τα διακοσμητικά έργα, και αι εικονογραφίαι και τα έργα της πλαστικής μας ευχαριστούν, όταν τα βλέπωμεν, όσα είναι ωραία.

Δηλαδή και εγώ έλεγα, αν ενθυμήσαι πότε είπαμεν αυτόν τον λόγον, ότι η ηδονή της οράσεως και της ακοής δεν είναι ωραίαι από εκείνην την ιδιότητα την οποίαν έχει η καθεμία από αυτάς χωριστά, όχι όμως και αι δύο μαζί, ή την έχουν και αι δύο, όχι όμως και η καθεμία χωριστά, αλλά από την ιδιότητα την οποίαν έχουν και μαζί αι δύο και χωριστά η καθεμία, διότι εδέχεσο ότι και αι δύο αυταί μαζί είναι ωραίαι και η καθεμία χωριστά.

Εγνώρισα τότε ότι η κρίσις της ασθενείας μου επέρασε προ πολλού. Ανεγνώρισα ότι είχα τελείως τότε ανεύρει την λειτουργείαν των οργάνων της οράσεως, και ότι εν τούτοις το παν δεν ήτο άλλο παρά σκοτάδι, σκοτάδι παντού, — το μέγιστον και ανώτατον σκοτάδι της νυκτός που θα διαρκέση πάντοτε.

Τόρα δε αποδεικνύεσαι ότι το ίδιον πράγμα το βλέπεις και δεν το βλέπεις. Εξάλλου όμως παρεδέχθης ότι η όρασις ισοδυναμεί προς την επιστήμην, και η έλλειψις οράσεως προς την έλλειψιν επιστήμης. Από αυτά λοιπόν κάμε συλλογισμόν και εύρε το συμπέρασμα. Θεαίτητος. Κάμνω τον συλλογισμόν και ευρίσκω ότι εξάγεται το αντίθετον από ό,τι παρεδέχθην εις την αρχήν. Σωκράτης.

Διότι και τα δύο ηδονικά τα κάμνει ωραία η μεσολάβησις της οράσεως και της ακοής, όχι όμως το καθέν χωριστά. Αυτό δε απεδείχθη αδύνατον, καθώς συμφωνούμεν και εγώ και συ, Ιππία μου. Ιππίας. Βεβαίως συμφωνούμεν. Σωκράτης. Επομένως είναι αδύνατον να είναι ωραίον το ηδονικόν εις την όρασιν και εις την ακοήν, διότι, εάν αυτό είναι ωραίον, παρουσιάζει ως αληθές κάτι τι από τα αδύνατα. Ιππίας.

Και λοιπόν; Καλέ Ιππία, τας ωραίας ασχολίας και τους νόμους θα ειπούμεν ότι είναι ωραία πράγματα διά μέσου της ακοής άραγε ή διά μέσου της οράσεως, ή ότι αποτελούν κάποιον άλλο είδος; Ιππίας. Αυτά, καλέ Σωκράτη, ίσως να διαφύγουν την προσοχήν αυτού του ανθρώπου. Σωκράτης.

Σωκράτης. Λοιπόν, θα ειπή αυτός, δεν είναι αληθές ότι επροτιμήσατε αυτάς από όλας τας ηδονάς όχι διά τίποτε άλλο παρά διότι είναι ηδοναί, και συγχρόνως διότι παρατηρείτε κάπως εις αυτάς τας δύο ότι έχουν κάτι διαφορετικόν από τας άλλας, το οποίον λαμβάνοντες υπ' όψιν λέγετε ότι αύται είναι ωραίαι; Διότι βεβαίως δεν θα είναι ωραία η ηδονή της οράσεως απλώς και μόνον διότι γίνεται με την όρασιν.

Διότι, αν αυτή ήτο αιτία της διά να είναι ωραία, τότε δεν ήτο δυνατόν ποτέ να είναι ωραία η άλλη ηδονή της ακοής, αφού αυτή βεβαίως δεν είναι ηδονή της οράσεως, θα ειπούμεν ότι λέγει την αλήθειαν; Ιππίας. Βεβαίως θα ειπούμεν. Σωκράτης. Ούτε πάλιν βεβαίως η ηδονή της ακοής είναι ωραία διότι γίνεται με την ακοήν.

Η ηδονή της οράσεως και της ακοής εάν είναι ωραίαι και αι δύο μαζί και η καθεμία χωριστά, άραγε η ιδιότης που τας καθιστά ωραίας δεν συνυπάρχει και εις τας δύο αυτάς μαζί και εις καθεμίαν χωριστά; Ιππίας. Βεβαιότατα. Σωκράτης.

Αλλά τ' αντικείμενα της νοεράς οράσεως παρεμπρόσθουν μεταξύ εμού και του βιβλίου, πολύ φωτεινότερα των φύλλων αυτού, και η ανάγνωσίς μου καθ' όλον το διάστημα δεν ήτο παρά μηχανικός των οφθαλμών περίπατος επί των γραμμών εκάστης σελίδος. Δις ή τρις εξηπλώθην χαμαί επί του μοσχοβολούντος στρώματός μου με όμματα διά της βίας κεκλεισμένα, αλλ’ εις μάτην.