United States or Tokelau ? Vote for the TOP Country of the Week !
ΕΡΜ. Γιατί όχι, Χάρων; Ή έχεις την ιδέαν ότι είμεθα πλέον αδύνατοι από τα παιδαρέλια εκείνα, αφού μάλιστα είμεθα και θεοί; ΧΑΡ. Όχι• αλλά το πράγμα μου φαίνεται πολύ μεγάλο και δύσκολο. ΕΡΜ. Επόμενον είνε, διότι είσαι αμαθής, Χάρων, και δεν έχεις το χάρισμα το ποιητικόν.
Πώς όχι; Και μάλιστα είμεθα σύμφωνοι με αυτούς τους λόγους. Και είναι μεν αληθές ότι ελέχθησαν κάπως ορμητικώτερον ένεκα της επιμονής των κακών ανθρώπων. Αλλά, φίλε Κλεινία, η λογομαχία αυτή έγινε, διά να μη νομίζουν ότι από την συζήτησιν τους δίδεται δικαίωμα να κάμνουν ό,τι θέλουν οι κακοί, δηλαδή ό,τι και όσα και οποίου είδους πράγματα φαντάζονται διά τους θεούς.
Είναι λοιπόν αρκετόν, αφού ομιλούμεν διά τοιαύτα, να αποδείξωμεν την αλήθειαν χονδρικώς και με γενικόν τύπον, και αφού ορίσωμεν τας συνηθεστέρας περιπτώσεις και αρχάς, να εξαγάγωμεν ανάλογα συμπεράσματα. Κατά τον ίδιον τρόπον λοιπόν πρέπει να είμεθα επιφυλακτικοί εις το να παραδεχώμεθα παν ό,τι λέγεται.
Η φαντασία μας, από φυσικού της σπρωχνομένη ώστε να υψώνεται, τρεφομένη από τις φανταστικές εικόνες της ποιήσεως, φαντάζεται κλίμακα όντων, όπου ημείς είμεθα το κατώτερον, και το παν εκτός ημών φαίνεται λαμπρότερο, καθέν άλλο είναι τελειότερο. Και τούτο είναι ολωσδιόλου φυσικόν.
Ο βεζύρης απερνούσεν εκεί διά ζωγράφος Ινδιάνος, και εγώ απερνούσα διά θυγατέρα του· αυτός ηξεύροντας την τέχνην της ζωγραφικής εντελώς, εις ολίγον καιρόν έλαβε μεγάλην φήμην, και εκέρδιζε καλά, τόσον που εζούσαμε αρκετά· και με τούτον τον τρόπον αποσκεπαζόμεθα και δεν εφανερωνόμεθα ποίοι είμεθα, παρά εις εκείνους που τους εδώσαμεν να καταλάβουν τα συμβεβηκότα.
ΠΟΛ. Θα τα 'πω και αυτά προς εκείνους. ΔΙΟΓ. Αλλά και εις τους ωραίους και δυνατούς να πης, εις τον Μέγιλλον λ. χ. τον Κορίνθιον και τον Δαμόξενον τον παλαιστήν, ότι εδώ ούτε τα ξανθά μαλλιά, ούτε τα λαμπρά ή μαύρα μάτια, ή το ερύθημα του προσώπου υπάρχει πλέον μετά θάνατον, ούτε νεύρα έντονα ή ώμοι δυνατοί, αλλ' όλοι είμεθα μία και η αυτή σκόνη, ως λέγει και η παροιμία, και κρανία γυμνά, από κάθε κάλλος.
Την στιγμήν εκείνην εφάνη ο Παύλος, όστις ιδών αυτούς ούτω συνηνωμένους και στραφείς προς τον Βινίκιον είπεν: — Ιδέ λοιπόν, Βινίκιε, αν ημείς είμεθα εχθροί της ζωής και της χαράς . . . Ο Βινίκιος απεκρίθη: — Ουδέποτε υπήρξα τόσον ευτυχής, όσον μεταξύ σας.
Θεαίτητος. Τότε, καθώς φαίνεται, είναι αδύνατον να συλλάβωμεν τον σοφιστήν, αφού αυτά είναι καθώς τα λέγεις. Ξένος. Και λοιπόν; Πρέπει τάχα να τον αφήσωμεν από την μαλθακότητά μας; Θεαίτητος. Εγώ νομίζω ότι δεν πρέπει να τον αφήσωμεν, εάν είμεθα εις θέσιν και μίαν άκραν του ακόμη να συλλάβωμεν. Ξένος.
Και κατά μεν την γενομένην ναυμαχίαν ημείς μόνοι απωθήσαμεν τους Κορινθίους· αλλ' επειδή ούτοι έρχονται καθ' ημών, μετά μεγαλυτέρων δυνάμεων ληφθεισών από της Πελοποννήσου και της άλλης Ελλάδος και ημείς βλέπομεν ότι είμεθα αδύνατοι να κατισχύσωμεν διά μόνων των ίδιων ημών δυνάμεων, συγχρόνως δε ότι μέγας ο κίνδυνος εάν υποκύψωμεν εις αυτούς, είναι ανάγκη να ζητήσωμεν και υμών και παντός άλλου τας επικουρίας, και συγγνώμην, διότι όχι με κακίαν αλλά μάλλον από αποτυχίαν γνώμης προβαίνομεν τολμηρώς εις διάβημα αντίθετον της προτέρας απραγμοσύνης.
Είμεθα ολίγοι δυστυχώς και γνωριζόμεθα. Γνωριζόμεθα δε ου μόνον προσωπικώς, αλλά και βαθύτερον έτι και λεπτομερέστερον, σπανίως αγνοούντες τις έκαστος και πόθεν, τι πράττει, και — το σπουδαιότερον — τι έχει. Ας παρατηρήση ο αναγνώστης ημών ο περίεργος.
Λέξη Της Ημέρας