United States or Cyprus ? Vote for the TOP Country of the Week !
Przepraszam bardzo, stokrotnie... pana... sekundę tylko!.. ująwszy zaś ramię Dzierżymirskiego, nachylił się ku niemu, odprowadził dalej nieco i półgłosem mówić począł coś, z żywością i gestykulacyą, stojąc z nim razem pośrodku gabinetu. Po chwili, odprowadzony aż do drzwi, z atencyą wyraźną, pożegnał się serdecznie z Romanem i zniknął za portyerą i drzwiami.
„Ja na wiernym koniku, przy księżyca promyku, Biegę tutaj, przez chłody i słoty, Bym cię witał westchnieniem i pożegnał życzeniem Dobrej nocy i długiej pieszczoty!...” Ona jeszcze nie słucha; on jej szepce do ucha Nowe skargi, czy nowe zaklęcia; Aż wzruszona, zemdlona, opuściła ramiona I schyliła się w jego objęcia.
„Idź, Hanko, przez dziedziniec, Słyszę tentent na moście I kurzy się gościniec Czy nie jadą tu goście? Idź na gościniec i w las, Czy kto nie jedzie do nas?” „Jadą, jadą w tę stronę, Tuman na drodze wielki, Rżą, rżą koniki wrone, Ostre błyszczą szabelki. Jadą, jadą panowie, Nieboszczyka bratowie!” „A witajże! czy zdrowa? Witajże nam, bratowa! Gdzie brat?” „Nieboszczyk brat Już pożegnał ten świat.”
Długo się Wiesław gościnnie weselił, Już się też dzionek nad górami bielił; Pożegnał wszystkich w zasmuconym stanie, Wciąż mając w uszach i śpiewki i granie; W sercu niepokój, a myśli jedynie Krążą niewolne przy pięknej Halinie. Pospieszał Wiesław i lasem i polem, Ale się ostać nie może przed bólem: Bo kiedy miłość raz w sercu osiędzie, Daremny namysł i rozsądek będzie.