United States or Egypt ? Vote for the TOP Country of the Week !
Naarmate de man woedender wordt, blijft het dier rustiger liggen; eindelijk blijft het onder den voet van den pachter liggen zonder eenig teeken van leven te geven, met de tong uit den bek, en de oogen gesloten, totdat zijn beul hem laat liggen in het denkbeeld, dat het dier dood is. Doch neen! het is niet dood.
En hij begon weer te vloeken en te zingen, zoo hard als hij maar kon, terwijl hij in den helderen manenacht als een gek waggelend op den boomgaard rondtolde. De waakhond blafte woedend, Rozeke lag van angst te beven, het kind werd wakker en begon te schreien. "Vaprijs! nondedzju! houdt ou smoel of 'k schiet ou omverre!" brulde Alfons nog woedender.
Sikes sprak op den hardsten toon van een harde stem, doch daar het dier er een onverklaarbaren tegenzin in scheen te hebben, zijn hals te laten afsnijden, bleef hij waar hij was en gromde nog woedender dan te voren; tegelijk greep hij het eind van de pook tusschen zijn tanden en beet er op als een wild beest.
»Toen zij mij met groote moeite verteld had, dat ze dit gedaan had,« zei de vrouw, »viel zij dood achterover.« »Zonder iets meer te zeggen?« riep Monks met een stem, die juist omdat ze gedempt was, te woedender klonk. »'t Is een leugen! Ik laat niet met me spelen. Ze zei meer. Al moet ik 't leven uit jullie scheuren, ik wil weten wat 't was.« »En daarin was « viel Monks in, zijn hals rekkend.
De slagen deden ons geen pijn, en in plaats van het uit te schreeuwen van verdriet, barstten we uit in gesmoord lachen. Dat maakte Vader nog woedender, en een hagelbui van klappen brak in de nauwe bedstee los. Maar wij konden het heusch niet helpen.
In de hitte van 't gevecht voelde hij iets schribbelen in den hals, maar gaf er in de hitsige drift geen acht op en door de vliemende pijne stampte en sloeg hij al woedender. z'Hadden hem ruggelings besprongen en nu hij zich omsnapte om met slaande hand zijn kerel te betalen, waren ze al weg en zijn razende gramschap moest hij uitvechten in de ijdele lucht.
»Ik kon niet meer slapen, meneer,« antwoordde Oliver bedeesd. »'t Spijt me erg, dat ik u boos heb gemaakt, meneer.« »Je was 'n uur geleden toch nog niet wakker?« vroeg de Jood met een woesten blik naar den jongen. »Nee! nee! heusch niet!« antwoordde Oliver. »Is 't wel waar?« schreeuwde de Jood in dreigende houding en met nog woedender blik dan te voren.
Socrates hoorde bedaard en kalm den vloed harer scheldwoorden en verwijtingen aan, maar toen zijne bedaardheid haar nog steeds woedender maakte, verliet hij het huis. Nu goot Xanthippe hem eene kom met water over 't hoofd. Zonder eenigszins boos te worden, zeide Socrates: "Ik dacht het wel, dat op dat onweder nog regen zoude volgen."
Wat, armen, die geen juk, geen laffen boei, gedoogen? Die pijl, die 't eenzaam West van monsters zuivren mocht, Vindt hier nog eedler doel in woedender gedrocht. Ploff', ploffe 't voor u neêr!" Meer had hy nog gesproken, Maar 't bruisehend ongeduld, in 't wellend hart aan 't koken, Beneemt hem d' adem, en de bliksem van 't gezicht Voleindt de rede met een schittring van zijn licht.
En vlijmender snerpte de striemende regen in haar gelaat, woedender rukte de wind aan heur mantel, nu zij.... Goddank! voor hun deur stond.... Nergens zag zij licht, maar zij aarzelde niet.... Slechts hier was redding.... En zij belde, hevig, hartstochtelijk, dringend, als met een rinkelenden roep om hulp, zij belde, zij belde door....
Woord Van De Dag