United States or Cuba ? Vote for the TOP Country of the Week !
Eenige arbeiders in Zondagspak gingen met een eerbiedigen groet voorbij. De weg was zonnig tusschen het gloeiend goud van rogge en haver, en geen zuchtje deed de stengels wuiven. Daarachter schemerde, wit op rood, de bloesemende boekweit. In de verte gluurde een boerenwoning tusschen eenig geboomte uit, met een pluim van rook, vaag grijs op het blauw der tintelende lucht.
De verwarring der smalle bedden langs den muur, der lange banken, der tafels en schabellen in die gelige weifeling van licht door grauwigen dwalm heen, die op trok, schemerde vet, oversausd en met roode plassen als overbloed.... Over den steenen vloer slingerde de afval der worstevellen en weg geworpen groente tusschen de scherven van kruiken en kroezen in groote plassen wijn.
De witte lakens werden een duizelige beweging in hare oogen en moeders hoofd, dat haast vierkantig op de klare kussens rustte, beschaduwd door diepe oogholten, schemerde aleens stille weg, om subiet weer ruw en hard op te bulten. De aandoening ging uitjagen in Goedele's borst en hare wimpers werden heet. Ze stamelde: Moeder.... De klank van haar eigen stemme kwam hare emotie overdrijven.
Vóór hen lag nu de vale nacht wijd-donkerend open, met hier en daar een eenzaam lichtje, dat vredig op de stille boerderijen pinkte. De verre brand in 't Oosten schemerde nog slechts heel laag aan den gezichtseinder en geen geloei van vluchtelingen en vijanden klonk tot hen meer door. Zij voelden zich voorloopig gered en reden iets langzamer.
Zoo echt jongensachtig jòng in zijn gloeiend enthousiasme, maar daaruit sprak ontegenzeggelijk een niet alledaagsche geest een degelijke ondergrond schemerde er door. Auteurswedde, dat onbekende menschen zich vriend voelen met iemand, wiens woord hun hart trof! Ik vind 't een heerlijk idee, dat u 't was, die mij onder mijn waren naam in 't publiek binnenleidde.
Een geheimzinnig suizen, iets, als schemerde daar een onzichtbaar waas van de zoldering naar beneden om langzaam weêr op te trekken en als zweefde er een zwartige wolkige massa van de wanden uit naar voren, om, door de ruimte van het vertrek heen, over het huisraad te dwalen en zich daarmeê te vermengen of op eens in zich zelf te verdwijnen.
Geen handelsbrief, zooals er meer kwamen; een "mondaine" brief, als ik het zoo mag uitdrukken, een fijne enveloppe, met de hand van een vrouw. Zenuwachtig scheurde ik die open, keek en las. Het schemerde even vóór mijn oogen; ik zag niet goed, begreep niet goed. Ik streek de hand over mijn voorhoofd, lei den brief neer, nam hem weer op, en las, en spelde, woord voor woord.
Mijnheer Snepvangers, zei de Oude en nam zijn vettigen, slappen hoed van het hoofd, onze vriend, de Generaal is plots gestorven... Snepvangers leunde tegen den toog, alles draaide en schemerde voor zijn oogen. Uit het nevelig licht staken de priemende, bruine oogen van den man met de bedelbus. Wie zijt gij, stamelde Snepvangers. Ik ben Peer De Backer! Peer De Backer, mompelde hij verdwaasd.
Vooraan in 't bosch was het donker; maar door de boomen heen schemerde licht, en hoe verder je in 't bosch kwam, hoe lichter het werd. "Nu de oogen dicht!" riep Appelsteeltje op eens, "en niet weer open, voor ik je waarschuw, hoor!" Frits dadelijk de oogen stijf dichtgeknepen en toen .... Toen voelde hij, dat zijn veulen stilstond en hij hoorde de dwergjes fluisteren met elkaar.
Otto echter zeide ze te zullen gaan zoeken, en hij drong het park in, donker, onder de vage dichtheid van het loover, vol schaduwen tusschen de silhouetten der boomstammen. Waar het gebladerte ijler was schemerde de parelgrijze avondlucht als een hoog verschiet, en er glansde een bleeke witte maan.
Woord Van De Dag