United States or Pakistan ? Vote for the TOP Country of the Week !
Dat walgelijke verleden verhief zich in zijne geheele schrikkelijkheid tegen Silas Toronthal. Hij wenschte in den grond te kunnen verzinken, om die beschuldigende oogen te kunnen ontgaan. "Waar is Sava," hernam de dokter, die zijn toorn slechts door zeer veel wilskracht bedwong. Geen antwoord. Silas Toronthal gluurde met gebogen hoofd rond en scheen zich te beraden.
Haar eenvoudige ziel wist, dat er een ander meisje voor haar in de plaats was gekomen, en, haar schort stijf tegen de oogen geperst, overdacht ze gauw, wie 't wezen kon. Martha was 't niet en Mina niet en Aaltje niet en Geusje niet en Fine niet en Sine niet. Wie kon 't wezen? Ze gluurde over den boezelaar. "Wie is 't?" vroeg ze. Hij staarde haar verwonderd aan. "Wat meen je?"
Het gezellige gegons dat uit de school kwam, het mysterie van den godsdienst dat in zooveel weelde genoten werd, en zulk een zoete melodie uitademde, het joviale gezang dat uit de herberg klonk, de warm-verlichte vertrekken, met kaarsen verlicht en met vuur verwarmd, waarin hij gluurde van uit de duisternis buiten, of de luidruchtige opwinding, de energie der in flanel gekleede jongens, die naar een, door hem maar vaag begrepen doel speelden op het cricketveld al deze dingen moeten luid gesproken hebben tot zijn naar gezelligheid hakend hart.
Het meisje bleef nog even aan 't schalen verzetten, trok het tafelkleed recht, keek nog eens of er wel water was in de waschtafelkan en de kraf..., gluurde intusschen angstig naar Annie.... Wat zag die er uit in de laatste dagen!... Ze schrok er van, telkens als ze de juffrouw zag.... God! Zou 't toch 't rechte niet zijn!... Maar de juffrouw keek haar niet aan.
De hennen ook, en de wakkere haan bleven op hunnen warmen zolder tenzij juist den tijd om te eten. Waar Odo door de vensters gluurde, gaandeweg over de hooge stoep, zag hij al de gordijntjes nauw dichtgeschoven. De deur kriepte haar gewonen kriep onder den stoot van zijne hand en binnen vond hij moeder en zuster met hun ernstig gelaat, stil bij den haard zitten wachten.
Dan gluurde ik, of ik de heksen niet zag, die in deze kringen plegen rond te varen en feest te houden.
Sloot hij zijne oogen, dan zag hij weêr voor zich het gelaat van den matroos, dat gluurde door het beslagen glas en angst scheen weêr zijne hand te leggen op zijn hart. Maar misschien was het slechts verbeelding, die de wraak had opgeroepen en folterstraffen voor zijne oogen deed verrijzen! Het leven was een chaos, maar er was zoo iets verschrikkelijk logisch in de verbeelding.
Met tranen in de oogen gluurde ze naar hem, maar hij zag het niet; toen legde zij haar werk neer en stond op, denkende: "Ik zal de eerste zijn om te zeggen 'vergeef mij," maar hij scheen haar niet te hooren; zij liep langzaam de kamer door want het viel haar heel moeilijk haar trots te onderdrukken en bleef bij hem staan, maar hij keerde zijn hoofd niet om.
Zij gluurde eens, Zij tuurde eens Wie hij wel geleek; Toen bloosde, Toen poosde, Toen werd zij schier bleek; En 't gapen Der knapen, Die 't aanzagen, moê, Stak Klaertjen haar vingers Flip bevende toe. O Joosjen, Mijn Troosjen, Wat reden zij snel! Wat beende, Wat leende Zij weelderig wel! De molen, Verscholen In 't graauw van de lucht, Verrees was zij op was voorbij in hun vlugt.
Een klein kikvorschje, groen als smaragd met verstandige, schitterende oogjes, sprong op een der steenen in onze nabijheid en gluurde ons nieuwsgierig aan. Als een kostbaar kleinood zat het daar op het grijs van een reusachtigen steen, dacht er niet aan schuw te zijn, maar keek heel oplettend naar die groote wezens, die een bezoek kwamen brengen in zijn verblijf.
Woord Van De Dag