United States or Zambia ? Vote for the TOP Country of the Week !


Op Liesje's gelaat lag een bijna onnatuurlijke kalmte; alleen hare oogen gloeiden koortsachtig; zij nam al haar kleine huishoudelijke plichten waar, ging toen naar hare kamer en nam een boek; tante Marie kwam boven en begon vriendelijk met haar te praten over onverschillige zaken; zij luisterde er naar en antwoordde er op; toen ging de oude vrouw weder aan hare bezigheden.

" Peinzend maakte zij het avondeten gereed, en toen eens Liesje's heldere lach tot in de keuken klonk, schudde zij het hoofd, en aan den avondmaaltijd bespiedde zij van ter zijde het lachende gezichtje, dat niet het minste spoor van tranen vertoonde. Het was ook een vergenoegd gezelschap, dat daar in de koele eetzaal zat om de groote, ronde tafel, met helderwit damast gedekt.

Daar viel Liesje's hoed haar af. "O, o, o!" riep Liesje. "Hij duikelt het heuveltje af. Kijk eens! O, wat aardig!" Frits liep den vluchteling snel na, gaf Liesje en Elsje ieder hare eigene hoeden terug en bleef toen weer stokstijf staan, erg rechtop, in dezelfde houding als daareven. "Komt kinderen, nu een beetje voortgemaakt!" riep de oude dame. "Nog één oogenblikje, grootmoedertje," zei Frits.

Daarmee verklapt hij onwillekeurig, zich ervan bewust te zijn, dat de vrijer Liesje's plan haar huwelijk uit te stellen, weet aan iets, dat in verband stond met Jansen's persoon, maar dat niet de Trineke-geschiedenis was! Hij bemerkt echter onmiddellijk, dat hij zich verklapt heeft en om Wouter op een dwaalspoor te brengen, voegt hij er gauw bij: "zeker om die weddenschap."

Ik dank jou ook hartelijk voor die heerlijke chocolade, Tom," riep Elsje. "Tot je dienst," riep Tom wijs terug. Nu was Liesje's hart eindelijk gerust en liet ze zich gewillig door de juffrouw overdekken en toestoppen. "Blijf je nog een beetje hier in de kamer?" vroeg ze toen aan Elsje. "Neen, neen, ik moet nu dadelijk weer naar boven," zei Elsje snel.

Onwillekeurig vielen Liesje's oogen op de poort. "Wat beteekent dat?" vroeg zij op eens op de wapenspreuk wijzende. "Nunquam retorsum! Nooit achteruit!" antwoordde hij. "Dat is goed," sprak zij, diep ademhalend, en versnelde haar tred. Zoo kwamen zij bij de torendeur; een oogenblik overviel haar een gevoel van zwakheid.

Gij zeidet, daar stak iets bijzonders achter, dat Liesje's hand mij geweigerd werd; welnu de reden gij neemt mij niet kwalijk, dat ik het ronduit zeg is gelegen in ervaringen, die men in den molen bij een soortgelijke gelegenheid vroeger heeft opgedaan; bittere, harde ervaringen die langen tijd rouw over het oude huis brachten; ik zal trouwens mijn best doen, die geschiedenis tot klaarheid te brengen."

"Ehe...... èhe...... het poppenschoentje...... èhe." "Je moogt mijn pop hebben als we thuis komen", aldus het zachte oudste zusje. "Moeder zal net zoo een paar nieuwe schoentjes morgen voor Liesje's pop koopen", tracht Moeder te kalmeeren. "Er is zooveel ander leuk speelgoed in den tuin," troost het tweede meisje. Niets, niets brengt maar eenige verandering. Liesje blijft onbedaarlijk drenzen.

"Het is bezorgdheid voor u, mamaatje," sprak de jonge barones, "in dit weder! En gij zijt de ongemakken van het reizen niet meer gewoon." Reizen? Zij ging op reis? Een oogenblik vervulde een gevoel van blijdschap Liesje's hart. "De noodzakelijke gevolgen uwer handelwijze, Cornelie," klonk het terug, "heb intusschen geen zorg! Nog ben ik niet zoo zwak, dat ik "

Ik schoof maar zoo'n beetje heen-en-weer, en Liesje was ook anders. En ze wou haar huwelijk uitstellen, maar Koremans was er kwaad om, en haar vrijer ook. Ik geloof dat-i me niet lijden mocht ... zeker om die weddenschap." Hij vertelt dat Liesje's vrijer boos was, omdat zij het huwelijk wilde uitstellen, en dadelijk daarop zegt hij: "Ik geloof" enz.