United States or Montserrat ? Vote for the TOP Country of the Week !


"Ziezoo lief wijfje, lig nu maar rustig; 't is mede in 't belang van ons "geheim" dat je bijna verklapt hadt. Met den gezwinden pas ga ik nu naar mijn zieke; ja; toch te voet. 't Zal wel donker zijn als ik terugkom, maar als je slaapt dan zijn de uren seconden. Nee, wees gerust, die hoofdpijn van papa zal morgen wel beter zijn.

Zoodra Tom buiten het bereik van zijne tante was, haalde hij twee groote naalden voor den dag, de een met zwart en de andere met wit garen omwonden, die hij aan den binnenkant van zijn buis had gestoken, en zeide: "Ze zou het nooit gemerkt hebben als Sid het niet verklapt had. 't Is een drommelsch werk; nu eens naait ze met zwart en dan weder met wit garen.

Mij verwonderde dit volstrekt niet, toen ik las, dat hij onder zijn bagaadje een half dozijn flesschen ~soda-water~ had; want een Engelschman schijnt het buiten ~soda-water~ niet te kunnen stellen, en niemand dan een Engelschman zal er aan denken, ~soda-water~ op reis meê te nemen. Het zal dus wel zijn ~soda-water~ geweest zijn, dat hem verklapt heeft.

"Hij heeft alles verklapt, en ik zou er mij zeer in verheugen...." Plotseling herinnert zij zich haar echtgenoot en een gevoel van ijverzucht doortrilde haar ziel bij de gedachte aan de vrije keus van een jong meisje. "Zijn moeder en ik hebben te zamen gereisd," hernam zij, "en zij sprak onophoudelijk over hem. Hij is haar lieveling." "Wat vertelde zijn moeder dan?" "O, zeer veel.

Ja, dat heb ik in mijn tijd ook geleerd, overwoog Craen, maar hij heeft het goed gedaan... Bravo, manneken! En hij heeft er niks van verklapt, zei de Grootmoeder verbaasd. De mannen kunnen zwijgen, bedacht Albertken snugger. De inlandsche paddenstoelen, herbegon Antoine... Zoohaast het donker werd stak Snepvangers de kaarsjes aan en een schemerlicht hing in de veranda.

Ook verklapt de aftredende secretaris bij het scheiden van de markt, dat in 1913 het veertigjarig bestaan van het Genootschap feestelijk zal worden herdacht. Twee der stichters, Dr. H. F. R. Hubrecht en prof. Dr. C. M. Kan, zijn nog in leven en zonder twijfel zal aan hen rechtmatige hulde worden gebracht.

Nu verklapt een krakende tak alles wat er in de wildernis gebeurt want, merkwaardig genoeg, er zijn geen twee dieren die zich op dezelfde manier verraden, zelfs niet als ze op het dunste twijgje trappen. Een beer gaat met zwaar, onverschillig gekraak, behalve wanneer hij zijn prooi besluipt.

Ze verliet de zaal met Oom Sybrand, die weldra zou terugkeeren met Femke: Als ze wil! voegde hy er by, op 'n toon die twyfel te kennen gaf. Want, zeid-i, ze houdt niet van drukte. O he, dit meende Wouter beter te weten. Oom Sybrand had haar eens op de Botermarkt moeten zien, en in de gekroonde Jeneverbes! Maar zulke dingen verklapt geen ridder. Hy zweeg dus.

Hij had in den kerker het vertrouwen gewonnen eener aldaar met hem opgesloten dievenbende, door hunne afbeeldingen welgelijkend met kool op den wand te schetsen. Deze schelmen maakten hem deelgenoot van een plan ter ontkoming, dat vernuftig uitgedacht was en zeker zou gelukt zijn, indien hij, voorziende dat zulks hem geen ondienst zoude doen, het geheim niet aan de Justitie verklapt had.

Sid wreef zich tevreden in de handen. "Sid, heb jij het verklapt?" "Dat doet er niet toe. Iemand heeft het gedaan, dat is genoeg." "Sid, er is maar één persoon in de geheele stad, gemeen genoeg om dat te doen, en dat ben jij. Als je in Hucks plaats geweest waart, zou je als een slang den heuvel afgekropen zijn en nooit iets van de dieven verteld hebben.