United States or Andorra ? Vote for the TOP Country of the Week !
Maar hierop sloeg Wouter geen acht, of liever hy zag daarin niets dan 'n verwyt aan hèm. Femke wilde hem niet kennen. Meer of iets anders voelde hy niet! Och, hoe gaarne had hy in 't bywezen van al die menschen de zolen van haar schoeisel gekust, om iets te verdienen van de vergiffenis, waarop-i wel geen aanspraak had naar-i meende maar zonder welke hy niet leven kon!
Ze komt soms in 't parterre ook, naar ik hoor. Langer dan nog vyf minuten wacht ik niet, zei mevrouw Holsma. M'n kleine Erik is my meer waard dan duizend... Wouter meende te verstaan: "dan duizend nichten." Ja, zóó zal 't ook wel geweest zyn. Want: Van den koning, voegde Holsma er by. Dit deed hem den draad weer verliezen. Hy had gemeend dat Femke bedoeld werd. En nu: van den koning?
Nu werd Femke boos: Je hoeft me niet wegtejagen als-of ik kwaad deed ... dat laat ik me niet doen. Als je 't niet zeggen wilt, dan kun je 't laten ... maar ik zeg je, dat je heel onvrindelyk bent. En ze wilde vertrekken. Maar eensklaps: Zeg, wil je my ook geen boeken verhuren? Dat kan er na wezen... ik ken je niet. En wat wou je hebben? Ik vraag 't boek van den roover en Amalia, zei Femke.
Als 'n bliksem vloog hier Styntjes mededeeling dat Femke niet van "pastoor hiernaast" hield, door Wouter's gemoed. Lieve, beste, brave Femke! Of prinses Erika van pastoor Koens houden zou, als ze hem kende! Hy zingt 'n kyrie... weet je wat 'n kyrie is? Want je bent niet van de Kerk, niet waar? Gut, ik ben er niet boos om, want de een is zóó, en de ander is zóó. Er zyn Turken ook.
Of, als ze een oogenblik meende te weten wien zy voortrok in haar hart, dan wilde zy 't niet zeggen, omdat ze den ander te lief had om hem te bedroeven. Want zy wist dat beiden haar beminden, en dat haar voorkeur van den één, de dood van den ander wezen zou. Zy vraagde om raad by Telasco. Deze raadde haar aan, Kusco te kiezen... Hé? riep Femke weêr. En er was een vragende toon in haar uitroep.
De meeste schryvers, dichters, wysgeeren van naam, hebben daaraan hun roem te danken. Hoe dit zy, Wouter was oprecht, en zei ronduit aan Femke, dat z'n vers hem nog evenzeer bezwaarde als vroeger. Je moet bedenken, dat het rymen moet, Femke, dat alle regels even lang moeten zyn, dat ze moeten liggen en staan ... want dat heeft m'n broêr gezegd, die zelf schoolmeester is.
Ze wilde hem altyd gaarne vertellen wat zy van de zaak wist, en als er iets haperde, zou ze 't aan pastoor Jansen vragen. Dan kon Wouter heel gauw zoo knap worden als de beste. Wouter vertrok, na Femke hartelyk gegroet te hebben.
Eén onderscheid bleef er toch, al wisten die domme wolkjes zelf het niet: zy hadden Femke gezien! Ze waren gezien door Femke! Zoo-even nog huisden ze in de turven die door háár hand waren geschikt op de vuurplaat! Warlend hadden ze dat verblyf verlaten, bly misschien dat ze werden opgezonden om straks Wouter van haar te groeten... ach waarom steeg ze niet mee op, zyzelf!
Zeker, hy zou vergiffenis vragen! En na 'n beetje getob zou Femke zeggen precies als in Kotzebue's Menschenhaat "ik verrrgeef het u!" En dan zou de zaak zyn als niet gebeurd. Hoe sneller hoe beter dan! Een ondragelyken last werpt men terstond neer! Terstond! Wouter's last bleek niet ondragelyk. Want hy besloot hem nog 'n tydje te blyven dragen. De oorzaak hiervan was deze.
Ze sloeg met Wouter een der paden in, die in den omtrek van Amsterdam de paden genoemd worden, en dan ook niets zyn dan dat. Wie daar wandelt moet leeftocht van indrukken meenemen om zich niet te vervelen. Nu, dáárvan had onze Wouter voorraad! Hy had Femke zóóveel te zeggen, dat-i byna niet spreken kon.
Woord Van De Dag