United States or North Macedonia ? Vote for the TOP Country of the Week !


"Wil jij maar beginnen, Abraham Lövdahl," zei het stekelvarken, na in zijn zakboekje gekeken te hebben, waarin hij de cijfers noteerde. "Ik had gisteren zoo'n hoofdpijn, dat ik mijn Grieksch niet leeren kon," antwoordde Abraham met een uitdrukking van spijt, maar vrijmoedig en oprecht. Marius zette groote oogen op. De oude glimlachte en bewoog zijn hoofd wat heen en weer.

Er waren ook welmeenende burgers, die oprecht wenschten, dat de ballon van inflatie naar beneden mocht komen, maar die er zich hardnekkig tegen verzetten, dat dit resultaat bereikt zou worden door het gasvolume, dat zij bevatte, te verminderen.

En de oude vrouw had zoo oprecht berouw, dat ze dit aannam als een rechtvaardige straf. Intusschen was het gevolg van dit alles, dat de oude Juffrouw Kruse zich angstig en onzeker voelde in haar eigen huis; 't kwam al spoedig zoover dat ook bij de kleinste kleinigheid, die ze deed, in zich zelf dacht: "Wat zullen Maarten en Frederika daarvan zeggen?"

Daar Mevrouw Shelby geheel onbekend was met de ongelegenheden, waarin haar Echtgenoot verkeerde en alleen de gewone menschlievendheid van zijn karakter kende, was de ongeloovigheid, waarmede zij Eliza's vermoedens had beantwoord, volkomen oprecht geweest.

Nadat zij dit gezegd had, deed ze of zij wilde huilen en boog zij het hoofd. De heilige broeder dacht dadelijk, dat, wat zij zeide, waar was en nadat hij de donna zeer over haar goed karakter had geprezen en hij vast geloofde, dat zij oprecht sprak, beloofde hij haar, dat hij zoo zou handelen, dat zij van hem geen last meer zou hebben.

Hij dichtte het voorkomen dat hij aannemen zou; hij voegde in zijn geest de ingewikkelde stelling saam, waarnaar hij zich op zijn gunstigst zou gedragen. Het gevoel dat hem hier had aangedreven was oprecht, en hij meende dat hij Milly liefhad.

"Om mijn man volstrekt niet," zeide zij eenvoudig; "aan hem denk ik in 't geheel niet, hij bestaat voor mij in 't geheel niet." "Dat zegt ge niet oprecht. Ik ken u. Je kwelt je ook om hem." "Hij weet het toch niet," zeide zij en plotseling bedekte een vlammend rood haar gelaat; tranen der schaamte drongen uit haar oogen: "Ach, wij willen van hem niet meer spreken."

Zou hij dan ook niet beslist hebben over het lot der kinderen, eer hij er in toestemde de moeder te zien? De eenige, die u in den weg had kunnen staan, de zoon van uw grooten oom...." »Het vonnis moest over hem worden uitgesproken," sprak de heerscher op een toon van oprecht leedwezen. »Evenals ik Antonius heb beweend, zoo betreur ik ook den ongelukkigen jongeling."

»Nauwelijks had ik deze treurige ontdekking gedaan, of ik werd daarvan afgeleid door een diep harteleed, dat mij trof, waarin gij zoo oprecht hebt gedeeld, en dat gij getracht hebt te verzachten. »De ziekte mijner moeder riep mij naar E. terug en dwong mij er te blijven tot haar afsterven.

"Uw brief van 15 October heeft eene geheele maand noodig gehad om mij te bereiken, want ik ontving hem eerst gisteren. Ik heb goed nagedacht over hetgeen gij mij hebt geschreven en het komt mij voor, dat ge ongelijk hadt. Ik kan namelijk niet geheel oprecht tegen u zijn, omdat ik niet geheel vrijmoedig kan wezen.