United States or Kiribati ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ze dacht 't meest aan haar eigen kring; van anderen wist ze niet veel. Peter was haar oogappel. Als hij getrouwd was zou hij zonder vlek of rimpel geweest zijn; maar iets jongs en frisch was er nooit aan hem geweest! dat moest ze toegeven. En dan Maarten en nog erger Frederika!
Ga zitten, Frederika, en nog eens: hartelijk welkom in ons huis, lieve kinderen!" Jörgen Kruse dacht, zooals altijd, wanneer zijn vrouw sprak: "Wat drommel, waar haalt ze al die woorden vandaan?" Eindelijk kwam hij ook naar voren en mompelde wat, maar trok zich dadelijk terug in zijn hoek.
Maarten was bleek geworden; hij zei streng en verwijtend: "Hoe kunt u 't hart hebben, die arme Frederika zoo te mishandelen, Moeder." Ja zeker, dat was verkeerd, heelemaal verkeerd; maar het was haar zoo uit den mond gevallen, zei de moeder; ze had alweer vergeten, hoe het gekomen was en had enkel een gevoel, dat ze onaardig tegen haar schoondochter geweest was.
"Maar kind, dat waren immers Peters meubelen, dat kon je toch wel weten." "O, zoo! ik wist niet, dat Peter 't heele ameublement krijgen zou. Wist jij dat, Maarten?" "Neen maar Frederika, hoe kun je nu zoo praten," riep Juffrouw Kruse en probeerde te lachen. "'t Waren natuurlijk enkel de meubels, die hij altijd boven in zijn kamers heeft gehad." "Neen, pardon Moeder, dat was 't niet."
Haar zorgen voor haar tweeden zoon waren van heel anderen aard en voor hem had zij minder hoop. Morgen zou ze hem beproeven. Hij zou preeken over haar tekst: "Geen goud, geen zilver, geen koper zult gij in uw gordelen verzamelen." Frederika had het verteld. Maarten beschouwde het als zijn plicht juist in dezen tijd krachtig ten strijde te trekken tegen de Mammonvergoding.
Ik vind het bepaald verkeerd, zoo'n overdaad." Er kriebelde en prikte iets in Juffrouw Kruse's hart; zij wist door wat ze in de keuken hoorde heel goed wat de armen gewoonlijk bij de jonge dominésvrouw kregen; maar ze kon er niet toe komen te spreken over haar eigen weldadigheid en over wat ze met dat gekookte vleesch deed; daarom zei ze vriendelijk, maar met een ietwat bevende stem: "Hoe maak jij dan vleeschsoep, lieve Frederika?
Maarten was trouwens zoo onhandig, dat hij niet zooveel kleine behendige steekjes kon geven als Frederika; maar hij steunde haar door daar zoo welgedaan en instemmend naast haar te zitten. Het eenige wat hij uit zich zelf bedenken kon, was te doen, alsof zijn moeder hem altijd bij Peter achter stelde. Maar als er iets was wat Juffrouw Kruse's hart raakte, dan was het juist dit.
En dat verlangden ze toch van haar, niet ronduit, maar door honderd kleine toespelingen allebei, Maarten en Frederika. In 't begin gaf ze er niet veel om; maar langzamerhand kon ze niet laten een steekje onder water te voelen in bijna elk woord, wat de jongelui spraken.
Toen Maarten Kruse zijn vrouw voor 't eerst de renten van 't geld bracht, dat langzamerhand bij Carsten Lövdahl geplaatst was, legde Mevrouw Frederika haar magere armen om den hals van haar man en fluisterde: "Dat is zeker bijna zeven procent, Maarten."
Ook aan haar vriendin, Mevrouw Frederika, vertoonde Clara soms haar kind, want zij had er geen en 't scheen ook niet, dat ze kinderen krijgen zou; en Clara was er trotsch op dit boven haar voor te hebben. Want wat zuinig huishouden betreft moest zij erkennen, dat Mevrouw Frederika verre haar meerdere was.
Woord Van De Dag