United States or Christmas Island ? Vote for the TOP Country of the Week !
Geerten bleef weg ... Ze besloot ten langen leste hem te schrijven, wel-bewust dat hij gaarne genoeg terugkomen zou, maar niet durfde ... 't Kostte haar oneindig groote moeite om met de zwaar geringde vingeren der stramme ongeoefende hand, zoo delikaat mogelijk, zonder vooral haar eigen waardigheid en fierheid eraan te wagen, de niet gewillig-opwellende denkbeelden op papier te brengen ... Käthe moest helpen ...
Dan zou hij niet gemakkelijk uit de handen van 't gerecht blijven ... en de anderen ook niet ... Ja, ja, ze zouden wel zwijgen ... Kon 'n mensch wel iemand betrouwen?... Verdomd toch, waaróm was Franske nú juist bij Lowis gebleven?... Weer hoorde hij zijn eigen woorden van daar straks, toen de mannen allemaal reeds weg waren en Käthe met één der "printers" ook al heengegaan was!...
"Alló Geert, laat eens zien wat dat gij kunt of Franske doet u nog den baard af," gichelde Käthe, wierp hem een stukje koek toe, dat hij in den wijd-opengespannen mond opving ... "Wat 'n bakoven" schertste Franske. Toen Geerten nog een konijnenkop had af gekloven, dronken ze allen hun glas leeg, en werd de tafel op zij gezet, want Lowis en Käthe wilden dansen.
»Ja, lieve Vader; zooals God het wil,« kwam zacht het antwoord. Toen ze gestorven was, zei Luther: »'t Is wonderlijk, te weten dat ze in vrede en tot haar bestwil heengegaan is, en toch zoo bedroefd te zijn.« »Lieve Käthe, laat ons toch bedenken wáár ze is en hoe goed ze 't nu heeft,« troostte hij zichzelf en de schreiende moeder.
Ze hadden een grooten platten natiewagen gehuurd met twee stoere, zwart-glimmende gek-getooide paarden bespannen ... Op den wagen stond een versch ontstoken gerstenton en een komfoorken met lange buis, waarop Käthe, bij 't doorrijden der stad, koeken zou bakken ...
Van heel den nacht, keek hij naar Lowis niet meer om en dronk lustig al wat men hem voorzette, trakteerde Käthe, die nevens hem was komen zitten, neep haar tersluiks in de mollige armen en kriebelde ze onder de oksels dat ze stuiplachte en de overigen mee kwamen helpen ... De rosse gierde van pret, liet zich in stilte zoenen door Franske ... Käthe ging van den eenen naar den anderen, werd door de bedronken mannen op bier en wijn onthaald ...
Vloekend, met krampachtig-gebalde knuisten, begon hij op de deur te beuken, woester en woester steeds, wijl de toorn in hem vlamde, daar in-eens, in hem het pijnende vermoeden klaar-geworden was, dat Franske bij Lowis kon zijn ... ofwel een ander ... zooals vroeger ... een van die jonge snotneuzen van "printers" ... zij éen en Käthe éen, overlegde hij ... "Sakkerdomsche ros!"
Zijn dood vervolgt me. 'k Heb nergens meer rust. En 't allerergste is, dat ze thuis en ook anderen nog altijd een lafaard in hem blijven zien! klaagde Käthe met bevenden mond.
Neen, een eigen bootje wilde Geerten. Nog een beetje geduld maar innerlijk jubelde hij dan zouden ze den sterken Basse hooren tuffen tot over 't water ... Vader had wel wat geld ... Sophie gaf hem bovendien ieder jaar een twee honderd frank, rekende hij ... dat kon onmogelijk opgaan ... en ... "Nog een pint Geert?" vroeg vriendelijk Käthe de serveuse.. "Ja, en 'nen beste erbij" ...
Uitgeleefd, antwoordde koel-kalm Geerten ... uitgegaan gelijk een keersken ... Gulzig begon hij te smikkelen van hetgeen Käthe hem voorschoof, niet gewaar-wordend hoe de glanzige oogen der plezante bazin op hem rustten. Al zijn denken concentreerde zich op 't aankoopen van een moteurken, want nu had hij zekerheid dat vader wèl wat zou achterlaten ... wat kón dat hoefijzer anders beduiden?...