United States or Tanzania ? Vote for the TOP Country of the Week !


Vrag men mij: hei je geen woord veur Assen en Beilen? dan zeg ik: nee, want Jaaije en Geert zatten mij in 't heufd. Ik wol nao vrouw en kind en nao mien eigen hoes. Te Hoogeveene rustte ik een oogenblik oet bij Thomas, want daor bin ik eigen en toe gunk ik op mars. Een uur of achte mus ik kuijeren en daarumme gebruukte ik en goeije verstarkinge.

Neen, een eigen bootje wilde Geerten. Nog een beetje geduld maar innerlijk jubelde hij dan zouden ze den sterken Basse hooren tuffen tot over 't water ... Vader had wel wat geld ... Sophie gaf hem bovendien ieder jaar een twee honderd frank, rekende hij ... dat kon onmogelijk opgaan ... en ... "Nog een pint Geert?" vroeg vriendelijk Käthe de serveuse.. "Ja, en 'nen beste erbij" ...

"Weet hij er iets van?" vroeg Bouke, verbaasd een stap terugtredende: "ik althans heb gezwegen als een mof." "Heeft Geert dan gebabbeld? want dat sprookje wegens den page is te gek." "Daar hebben wij 't al," zeide Bouke: "ja die page is een duivel van een vent. Heeft hij niet eergisteravond zijn hof aan de oude Geert gemaakt, alsof zij een jonge deern ware?"

"Ja!" hervatte Geert, "ware ik maar zoo wijs geweest; maar ik dacht: Dat ons ja, moet ja zijn waerachtigh En ons neen moet wesen neen: en daarom zei ik eenvoudig van ja: en toen dacht ik, hij zou tevreden zijn; maar jawel! toen vroeg hij mij, of Mevrouw zaliger niet op een rare wijs aan Jonker Joan geraakt was, en of ik niet zoogoed wist als hij, dat de Jonker geen droppel Duitsch bloed in zijn aderen had? en toen werd ik zoo angstig, dat ik hem verzocht, er niet meer en met niemand over te spreken, en toen liep ik weg."

"Nu, nu Geert!" viel haar Ulrica in de rede: "gij zijt ook niet altijd even goede vrienden met Dominee. Ik heb u ook wel eens met hem hooren twisten; en, wat betreft den toon, dien zij aanneemt, het heugt mij wel, dat in vroegere dagen de dienstboden even bang waren voor u, als thans voor haar."

Joan zweeg eenige oogenblikken. "Geert!" zeide hij eindelijk: "gij kunt mij misschien een dienst bewijzen. Waar zit de gevangene?" "In het oude turfhok, beneden, weet gij?" "En zoude er geen mogelijkheid wezen, dat ik hem een oogenblik sprak?" "Heer beware ons! wel Jonker! Jonker! hoe kunt ge zulke dingen in je hoofd halen? Den gevangene spreken? Ja! de Baron zou je zien komen...."

"Men deed beter den bek te houden, dan zulke grollen te vertellen," zeide de Baron met bitsheid, vergetende, hoe hij zelf den vorigen dag wegens dezelfde aantijging tegen Joan was uitgevaren. "Maar Bouke!" vervolgde hij: "ik wilde wel eens weten, wie van u beiden, Geert of gij, uit de school geklapt heeft en aan Joan het, geheim zijner geboorte ontdekt?"

Maar wij wilden Minerva niet als eene Godin erkennen, naardien zij zelve ons gezegd had, dat niemand goed of volkomen kon wezen, als Wraldas geest. Daarom kozen wij Geert Pyres dochter tot onze Moeder.

"Ik weet al genoeg, Bouke! het is de oude Geert of zij sprak: nu, laat zij in 't vervolg voorzichtiger zijn; dan zullen wij hierover niet verder spreken. Dan, om weer tot de zaak te komen: gij zeidet, ik zou naar een vertrouwd mensch uitzien, om Joan naar den oorlog te vergezellen, nietwaar?" "Om UEd. te dienen, ja! dat zeg ik nog."

Ben ik doof of versta ik verkeerd?" vroeg Geert, terwijl zij met moeite opstond en naar de kamenier toeschoof: "wat durf je van Jonker Joan vertellen?" "Ik herhaal wat ik gehoord heb," antwoordde Magdalena, de schouders ophalende: "ik kan het niet helpen, indien de berichten. welke ik breng, u niet bevallen.