United States or Northern Mariana Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Binnen korten tijd benijdde de Oempah den man, die de eeuwige rust was ingegaan en zei de vrouw in arren moede: "Jij bent een doodvreter. Hoepel op, beroerde mof, ga terug naar je land voor mijn part!"
Zij bloosde op het onverwacht gezicht van een persoon meer dan zij vermoed had. Ik haastte mij haar van hoed en mantel te ontlasten, en ook van de mof, in wier gezelschap zij was aangekondigd. Zij bloosde nog sterker over deze gedienstigheid en wilde zich die volstrekt niet laten welgevallen. Henriette nam de mof in de hand.
Kijk eens, zeide Cascabel, zulk een beest geeft ons een lekkeren schotel, maar bovendien loopt het rond met een bonten mantel, een mof, een boa of een deken aan zijn lijf. Daar hebt gij groot gelijk in, mijn vriend, antwoordde Sergius, want nadat zij eenmaal hun dienst aan onze maag bewezen hebben, kunnen zij met even veel voordeel in de kleerenkast gebruikt worden.
Later kreeg ik opheldering omtrent die onmenschelijke hardheid van Jacques' vader: hij was woedend, dat zijn zoon zich aan de kunst gewijd had, en die woede was zelfs bij het zien van de lijkkist niet tot bedaren gekomen. Maar ik ben al heel ver afgedwaald van mademoiselle Francine en haar mof.
Maar de mof hoepelde niet op, hij bleef en verzoende zich kalmpjes met de bazin, die dezelfde uitnoodiging nog herhaaldelijk tot hem richtte, maar toch telkens weer verteederd in zijn armen zonk, omdat hij toch "zoo'n leuk moffie" was als hij 'm niet om had en hij vond haar, zoolang ze nog geld bezat, zoo kwaad niet, al zeiden de buren ook: "Ze pakt 'm van tijd tot tijd zóó, dat 't zonde en schande is om te zien!"
"Ik heb zulke koude handen," mompelde zij. "Geef me mijn mof." En zij wikkelde haar magere handen in het bont .... "Het is het einde," zeide de dokter tot Jacques; "geef haar een afscheidskus." Jacques drukte zijn lippen op die van zijn vriendinnetje. In het laatste oogenblik wilden zij de mof wegnemen, maar krampachtig hield zij die vast.
Ja, de voorname dame had erg medelijden met het arme kindje, en ze streelde het met haar mof in 't gezichtje, en 't kriebelde wel, maar toch, het lachte er van; en mevrouw kwam ook al eens met den vinger op 't lijfje: kiesewiesewiet, en dan kraaide het, zoodat ze 't hoe langer hoe akeliger vond om het wormpje daar op den kouden grond te laten liggen.
Zij reed tamelijk onvast, nam de handen uit den mof, die aan een koord om haar hals hing, om er mede te balanceeren, en hield haar blik strak op Lewin, dien zij herkend had, gericht, terwijl zij, half verheugd over de ontmoeting en half verlegen over haar onbeholpenheid, hem toelachte. Door een zwenking reed zij vlak tegen Tscherbatzky aan, hield zich aan dezen vast en knikte Lewin lachend toe.
Gretig had het bloedje de kruimels genuttigd, welke de dame het vervolgens had toegevoegd, en toen mevrouw eindelijk de trommel, waarin zich haar proviand bevond, had gesloten, omdat de kleine niet meer lustte, toen begon ze achter haar mof kiekeboe te spelen, en 't kindje lachte alweer, en.... zij pinkte een traan weg.
Trouwens men kènde de »artisten«, en in Flora waren vergissingen uitgesloten, zooals die in het Concertgebouw plaats vonden, waar mijn buurman vóór hij insliep den cellist bekeek, en toen het programma, mompelend: »Mendelssohn.... Mendelssohn.... een mòf netuurlijk... dat zie-je zoo!« Zingen.
Woord Van De Dag