United States or Andorra ? Vote for the TOP Country of the Week !
Nu was hij heelemaal opgeknapt en onder het eten der dikke met margarine besmeerde brood-hompen, kwamen als een martelende obsessie de herinneringen aan 't gebeurde van den vorigen ochtend in hem opdringen. Geerten had verdriet, nu hij wist hoe het onvermijdelijke gebeurd was: tusschen hem en Lowis was alles gebroken en uit.
Straat-in, straat-uit stapte hij, recht naar de kroeg zijner vriendin. Nu stond hij voòr de dichte deur, zwarten rechthoek in den hel-gelen gevel, waarop amerikaansche en engelsche vlagskens geschilderd waren. De straat lag eenzaam en verlaten-stil ... Geerten klopte, het klonk dof door heel het huis. Geen roering kwam er achter de neergelaten voorhangen op het eerste, waar Lowis sliep.
Klaarder en klaarder, al verzinnend, tikkelde in zijn geest òp, de verlokkende gedachte, die som bij Lowis te stelen ... Een misdaad was d
Waarom zou hij jaloersch zijn, waarom als 't misschien niet eens waar was, wat de babbelkousen rammelden ... en al was 't nu zóo, hém kon 't niet schelen, als hij maar de bovenste bleef ... Meer mocht hij immers niet verlangen van iemand met een estaminet als die van Lowis ... Zijn motorboot vulde thans veel meer zijn zinnen, dan de vleeschelijke vrouw.
Zich hullend in dikke rookwolken, peinsde hij, wikte en woog, herkauwend wat gedurende den heelen dag niet uit zijn kop was geweest, wat hem meer vervuld had dan de gedachte aan Lowis: hij zou kost wat kost een moteurken bezitten ... Een teug slurpend aan zijn nog vol glas, mengde hij zich een oogenblik in 't verwoede, dol rumoerige gesprek ...
Wanneer Franske zijn vrouw op heur plaats bracht, klopte Geerten heel familiaar en met oolijke oogen, waarin pretglimmingen vonkten, Lowis eventjes op den ronden buik, spottend roepend: "Bedod! voor dien erin zit!"
Met een schok, of hij in-eens ontwaakte, herkende hij de tenorstem van Franske en 't hoog-schelle gil-geluid van Käthe ... Vandaag waren ze dus getrouwd, Lowis en Franske ... hij zou ze zien, ze moesten hem voorbij ... hij wilde terugkeeren ... Ze hadden hem reeds bemerkt ... 't Kon niet anders, want hij bevond zich in 't pletsende licht der toonraam van een kruidenierswinkel.
Een moment bekeek Lowis hem stijl, werd dan boos over 't ondergane verlies ... Heur mond trilde van ingehouden toorn terwijl Geerten voortraasde, opgewonden door de ettelijke "bockskens", gedurig terugkomend op 't geluk dat hij nog had te kunnen gaan vluchten ... Bruusk-ruw in de gevallen stilte, zei Lowis hoonend en woedend: "Vijg!" ...
Maar onweerstaanbaar kwamen dezelfde gedachtekens, klein en bepaald, weer in hem optikkelen ... Neen, Franske en Lowis, dat ging niet ... Nen jongen van twintig en een wijf van in de veertig!
Dan zou hij niet gemakkelijk uit de handen van 't gerecht blijven ... en de anderen ook niet ... Ja, ja, ze zouden wel zwijgen ... Kon 'n mensch wel iemand betrouwen?... Verdomd toch, waaróm was Franske nú juist bij Lowis gebleven?... Weer hoorde hij zijn eigen woorden van daar straks, toen de mannen allemaal reeds weg waren en Käthe met één der "printers" ook al heengegaan was!...
Woord Van De Dag