United States or Tajikistan ? Vote for the TOP Country of the Week !
Het zou nu een treurige reis zijn naar Londen. Toen de eerste droefheid wat bedaard was, maakte de Prins zich gereed, om afscheid te nemen van zijn moeder. Weinig dacht hij, dat de kus, dien zij hem op het voorhoofd drukte, de laatste zou zijn, dien hij van haar ontving.... Willem Hendrik van Oranje nam voor altijd afscheid van zijn moeder. Prins Willem Hendrik zag zijne moeder niet terug.
"Hoor, Sancho," sprak hij, na het schitterend gezelschap een poosje te hebben opgenomen, "rijd heen naar de schoone dame op dat witte jachtros, breng haar mijn groet over en zeg haar, dat ik, Don Quichot van La Mancha, de leeuwenridder, haar de handen kus en vergunning vraag, om haar mijne eerbiedige opwachting te maken."
Wijl er nooit iemand op de straat was, en Marius bovendien alleen des nachts den tuin binnendrong, liep hij geen gevaar gezien te worden. Sinds dit gezegend en heilig uur, toen een kus deze beide zielen verloofde, kwam Marius er alle avonden.
Toen zij ontbeten hadden, wilde Kaja dadelijk naar het strand, maar oom Frans zeide, dat hij eerst een brief moest schrijven, dus dat zij maar met Helle vooruit moest gaan, dan kwam hij wel na. Toen ze weg zou gaan, gaf hij haar een kus op haar hand juist daar, waar haar ring zat, en lachend kuste zij hetzelfde plaatsje.
"Je ziet er precies uit als onze eigen Meta, alleen maar zoo lief en mooi, dat ik je stellig eens zou knuffelen, als ik niet bang was je japon te verkreukelen," zei Amy, die haar met welgevallen stond te beschouwen nadat de kleedpartij was afgeloopen. "Daar ben ik blij om. Maar kus en knuffel mij gerust allemaal, en denk niet om mijn japon.
Als iemand mij zou willen wijzen, waar die is, Zou ik die graag terugkoopen; Ik heb in mijn beurs wel honderd onsen goud Die ik hem gaarne zal geven, En een kus, als hij het zou verlangen. Zesde Vertelling. Andreuola bemint Gabriotto; zij verhaalt hem een droomgezicht en hij haar een ander.
Ik wilde de kleine herders eenige stuivers geven, doch, ô gelukkige onschuld! zij schenen geen geld te kennen, althans het werd niet aangenomen, en een kus was dezen nog onbedorvene schepseltjes veel liever.
"Ik moet het lezen, ik wil.... Ach, moeder, stil, stil; gij hebt mij geholpen, het zal gaan.... Zelfverloo.... Zelfverlooch.... Zelfverloochening! Zie, zie, moeder lief, het woord is zelfverloochening!" Een kreet van bewondering ontsnapte de vrouw; zij greep haar zoontje in de armen en legde eenen langen kus op zijn voorhoofd.
PROTEUS. Wees kalm, wees kalm, mijn lieve Julia! JULIA. Ik moet, ik kan er niets aan doen. PROTEUS. Zoodra 't mij moog'lijk is, keer ik terug. JULIA. Is ommekeer u vreemd, te vroeger keert gij. Hier, neem, en blijf uw Julia steeds gedenken. PROTEUS. Dank! maar in ruil, neem dit, en leef in hoop. JULIA. En zegel met een heil'gen kus den koop.
"En heb je je daardoor nu al lang zwak en moe gevoeld, Cilly? Hoe is het mogelijk dat ik daar niets van gemerkt heb!" "Ik heb gedaan wat ik kon om het u niet te toonen," zeide Cécile, haar moeder een kus gevend. "U hadt toch al genoeg verdriet, lief moedertje. Maar nu spreken wij er niet meer over, he? En Elsje gaat stellig met ons mee?" Maar mevrouw d'Ablong schudde het hoofd.
Woord Van De Dag