United States or Spain ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Nu ja, wat liefde betreft, om dien onzin geef ik geen steek," had hij toen gezegd, "Ik rijd graag op een goed paard, en ga op de jacht; maar ik ben geen kavalier; ik wil werken. Als ik maar geld krijgen kon, zoodat ik de hoeve thuis overnemen kon en mijn moeder een rustigen ouden dag bezorgen kon, dan zou ik al heel tevreden zijn. Ik kan wel zaaien en ploegen, want ik houd van flink werken.
Ariomardos!» aldus wendde hij zich tot een zijner volgers, «rijd terstond naar Artaphernes en zeg hem dat hij de Saken hunne bogen doe gereed houden om den vijand neer te leggen zoodra hij binnen schot is.» De stafofficier, een jonge Meder, met blonden knevel, zonder baard, boog, bracht zijn paard in galop en reed langs het front ten einde zich van zijne opdracht te kwijten.
"Neen, maar rijd nog eenige voetstappen vooruit, dan zult gij den muur voelen." Er blaften honden. Uit hun zware, rauwe stemmen kon men opmaken, dat het geen kleintjes waren. Toen vernam men een vragende stem. "Wie belt daar, wie verlangt binnen gelaten te worden?" "Is master Butler al terug?" vroeg de jager. "Neen." "Old Firehand? Well, sir! ik kom in een oogenblik terug.
Ik weet heel goed, dat ze mij hier in den omtrek nawijzen als een kozak of een cavalerie-officier, omdat ik met meer gemak paard rijd dan de steedsche nufjes, en dat ze mij overal aangapen als een kermiswonder, omdat ik de vrijheid neem mij te kleeden naar mijne conveniëntie, en niet naar hun smaak."
Ik zweer u Mathilde, zij zal niet spreken, en nog dezen avond rijd ik naar de Roemer, om u spoedig eene goede plaatsvervangster te bezorgen." Het was de dochter van den hovenier niet mogelijk den slaap te vatten.
Zij is het die bij menschen en onsterfelijken de beminlijke chronische ziekte der hersenschimmen onderhoudt, en door hunne hersenschimmen hen gelukkig maakt. "Ik rijd bij de stervelingen veelvuldig over de tong," is haar eerste woord het beste; "want meent niet dat ik onkundig zij hoe kwalijk bij de keur der dwazen de dwaasheid aangeschreven staat!"
Ik rijd nu verder en gij anderen verlaat Ostromdscha tegen den middag? En blijft het dan bij hetgeen gij gisteren, voor het slapen-gaan hebt gezegd? Natuurlijk! En ik rijd Rih? Ja, en ik neem uw paard. Zadel dat en ga dan weer de stad in, maar neem uw gebedspantoffels mede. Waarom, Sihdi? Die moet gij mij leenen, omdat ik mijn hooge laarzen moet achterlaten. Moet ik die soms aantrekken?
Onderweg ontmoette hij bakker Witt, die met een' vracht koren naar den molen reed en zeide: "Wel Hendrik, rijd maar bij mij aan; met den avond ben ik weêr t'huis, dan praten we een beetje samen." Wel ja! wel ja! 't Was al lang avond, en de bakker was al lang t'huis; maar Hendrik was nog altijd bij den ouden heer op het slot.
Morgen ochtend om 3 uren vertrek ik van hier met den postwagen, die van Toulouse naar Bayonne rijd tot Tarbes. Bagnères, 9 September. Gisteren ben ik hier aan den voet van die keten hooge bergen, die de grensscheiding van Frankrijk en Spanje maken, aangekomen. Den 6 dezer reed ik, terwijl het nog duister was, uit Toulouse. De poort van St.
De vos is dat juist buitengewoon. En ikzelf rijd hem toch zelden; ik wil 't ook wel bekennen, ik ben wat lui geworden en gebruik liever een beest van wat zachter beweging. Maar, zei Siddha, over dergelijke geedheid verlegen, dat is waarlijk een toch al te kostelijk geschenk, dat ik niet aan u heb verdiend! Uw vos is een volbloed, prachtige Arabier, zooals ik er nog nooit een gereden heb.
Woord Van De Dag