United States or Isle of Man ? Vote for the TOP Country of the Week !
't Was dezelfde heesche stem, hetzelfde doffe, verweerde voorhoofd; dezelfde vrije, wilde en dwalende blik. Maar op haar gezicht lag meer dan vroeger dat onbeschrijfelijk schuwe en jammerlijke, 't welk de doorgang tot de gevangenis aan de ellende geeft.
Toen, in volkoomen nacht, als nauwelijks hoorbaar Londen omlaag nog maar fluisterend roerde als in sluimer, ver daarbooven, booven zijn dwalende nevels, onder de kalme sterren, plechtig en diep sprak de klok in de stilte: Pax Deï ... sprak het met God als alleen, in zeegening. Vreede allen zielen, vreede na zwoegen en drang, vreede als van hem wiens werk is voleindigd!
Maar hij moest zijne dwalende zinnen bedwingen: de eerbied voor de ongelukkige Godelieve gebood het hem. Een holle zucht welde op uit zijnen beklemden boezem; hij liet zich op eenen stoel zakken en zeide met schijnbare kalmte: "U weder te zien na acht jaar afwezigheid, Godelieve, is mij eene groote blijdschap. Het ontstelt mij. Natuurlijk, niet waar?
»Toen alles voorbij was,« vervolgde de heer Brownlow na een oogenblik, »toen alles voorbij was, ging ik naar de plek van zijn ik zal de uitdrukking gebruiken, die de wereld zeker zou gebruiken, want hij is toch buiten het bereik van de goed- of afkeuring dier wereld zijn schuldige liefde, vastbesloten, dat, als mijn vrees bewaarheid werd, dat arme dwalende kind een huis en een hart zou vinden om haar te beschermen en te troosten.
Zij moest alles stil doen om Herman niet te wekken, en de bout ging stroef.... in duizend angsten duwde en trok zij boven haar kracht.... als bonkend de ijzerstaaf uit den spang schoot, beefde Sprot je, dat zij te veel geweld had gemaakt, huiverde voor 't dwalende schemerduister, dat door de bedropen ruiten vaagde.
Wie kan zoo goed als zij het dwalende kind behoeden tegen de gevaren die het omringen als het zich ontwikkelt tot man of vrouw? Wie kan beter dan de moeder de kinderziel opvoeren tot een hooger leven?
Een graf gaapt tussen ons. Daarom weent gij ..." De ongelukkige vader was zozeer door pijn en smart ontroerd dat hij deze woorden niet hoorde. Hij zette zich nogmaals vol wanhoop op de steen, en bezag zijn wenend kind met dwalende blikken, onuitsprekelijke folteringen maakten hem sprakeloos en de moed ontviel hem; zijn hoofd zonk machteloos op zijn borst.
Maar toen was de Dwalende Vlam weder in hare gewone onverschilligheid vervallen en herhaalde haar mond niet meer den vervloekten naam van Nana Sahib.
Op een zoelen middag in Mei, toen er overal buiten de dwalende geur hing van in bloei staande kastanjes en van wuivende seringeboomen, liep, zoetjes verstrooid, Sprotje den hoek bij de Hanekamp om, waar hun Dijkje was.
Zonder hierop acht te geven, ging de Jonkvrouw dus in haar dwalende rede voort: "En ik zal mijn heer Vader de hand van Adolf vragen: mijn liefde is het loon zijner edelmoedigheid. Terwijl hij de ketens van de Leeuw draagt, wordt hij edeler dan andere heren die ons hebben verlaten en verraden. Ja, ik bewaar mijn trouw een eed zo plechtig breekt men niet in mijn hart woont hij ... Mijn vader komt!
Woord Van De Dag