United States or Mauritania ? Vote for the TOP Country of the Week !
De kolonisten hadden het laagste gedeelte van den basaltmuur bereikt. Honderd schreden gingen zij nog voorwaarts; toen stonden zij voor de zee. De ingenieur greep den draad en bemerkte dat deze in de golven verdween. Zijn metgezellen stonden sprakeloos naast hem. Een kreet van teleurstelling, schier van wanhoop ontsnapte aan hun lippen!
Hij vatte Simon bij den schouder. Hij sprak niet. Hij steunde op den schouder van Simon om recht te staan. Stille snikken schokten op onder het schouwkleed. Lieven wendde zich schielijk om, vroeg ruw: Waarom weent gij? En Doxa's hoofd dat bescheiden in een blonde verve krullebolde, bleef sprakeloos. Lieven zei: Het hart dat God ons smeedde, kan Zijne slagen dulden. Ik ga met u, Simon.
Die sukkelaars van boerenjongens hier, kunnen nu gaan denken dat we 't meenen en ons hier afwachten om hunne jaloerschheid op ons uit te kloppen! loech André weer. Odo monkelde nog, maar rechtte den stijven hals, 't Zou er moeten een groote bende zijn om ons te lijve te komen, meende hij. Daarop reden ze sprakeloos voort. Elk was bij zijn eigene gedachten.
Na 't diner ze hadden gevieren sprakeloos hun soep en hun vleesch met groenten gegeten sloot Ursule zich in hare kamer op en Goedele lanterfantte bij 't klavier, behagen vindend in eene fantastische reeks van Grieg.
Hij trachtte Becky aan het praten te krijgen, doch zij was sprakeloos van verdriet en wanhoop. Om haar te troosten zeide Tom, dat men hen stellig al lang gemist had en bepaald nog aan het zoeken was. Hij zou nog eens roepen, want wellicht waren er menschen in de nabijheid.
De bewoners gingen somber en zwijgend huns weegs en liepen elkaar, onder het slaken van zware zuchten, sprakeloos voorbij. De kinderen waren verlegen met hun vrijen Zaterdagmiddag; hun hart was niet bij het spel en het was nog niet begonnen of het was alweer gedaan.
Een seconde later werd de deur weder geopend, mejuffrouw Gillenormand trad niet binnen, maar vertoonde zich; Marius stond sprakeloos, met hangende armen en het gezicht van een misdadiger; mijnheer Gillenormand ging heen en weder door de kamer. Hij wendde zich tot zijn dochter en zeide: "Niets. 't Is mijnheer Marius. Zeg hem goedendag. Mijnheer wil trouwen. Dat is 't. Nu kunt ge heengaan."
Sprakeloos en onbewegelijk zat de arme vrouw een poos neder, slechts dat ééne woord bij zichzelve herhalende: melaatsch, melaatsch. Toen zij weer geregeld denken kon, was haar eerste gedachte het vreeselijke geheim te verzwijgen en Tirza in gelukkige onwetendheid te laten.
Diep in den hof op den achtergrond van het dennenbosch, lag het huis met het witte portaal en de blauwe luiken onder het hoog rood-pannendak. Wij waren als geesten die sprakeloos kwamen dolen rond een oord van liefde en geluk, waar zij alle sinds lang zouden gestorven zijn en dat hun niet meer toebehoorde...
De hoopen verminderen; zij zaaien hunne lijken langs de baan; niemand ziet om naar den gevallen broeder; want ieder voelt ook de ijskoude hand des doods op zijnen verengden boezem drukken. De hongersnood geeselt die levende geraamten voort; zij bukken het hoofd nog dieper in de wanhoop en dwalen sprakeloos verder altijd verder; misschien totdat de laatste gevallen zij!...
Woord Van De Dag