United States or Tanzania ? Vote for the TOP Country of the Week !


Elk voorjaar trekken de Heren met hun volgelingen te velde, om hun buurman een stuk grond te ontnemen; en naar aanleiding van de ene of andere belediging, uit bloedwraak of uit tijdverdrijf, om de boerenhofsteden en de kooplieden langs de openbare weg te plunderen of steden en kloosters te brandschatten.

Op hem volgde zijn broeder Guy de St.-Pol, die niet min wraakzuchtig dan hij was; dan kon men Thibaud, Hertog van Lotharingen, tussen de heren Jean de Barlas en Renauld de Trie, bemerken; hij was de Fransen met zeshonderd paarden en tweeduizend boogschutters komen bijstaan.

Want indien zij hun daden bewimpelden, en onder schijn van rechtvaardigheid heersten, zou het volk onder het juk in slaap vallen, en dan zou het gebouw onzer vrijheid voor altijd in de grond zinken. Weet dat de dwingelandij der Heren, de vrijheid van het Volk als een moeder uitbroeit.

Met rechte machic mi beclaghen, Dat ic also menich jaer Hebbe ghewandelt hier ende daer, Ende mijns heren bosch huedere gheweest, Ende ghehoet sijn foreest Ende dese fonteine in dese boschalie, Ende dicke geghaen op dese rivalie Ende meneghen dach ende menich ure, Maer noit en viel mi die avonture, Dat ic hier noit wijf ghesach.

En ik zou my dood schamen, dat zou ik op myn eer, indien ik zo met Gods woord omsprong, en het zo Satans gek toepaste, zo als jy Fynen doet. Weetje wat? David was een held, die de Oorlogen des Heren voerde, en een Kaerel als een boom aan dorst: den Reus Goliad van Gad, meen ik.

Wanneer daar nu nog een heel dienstpersoneel bij komt, dan begrijpt men dat de burcht in de regel niet het hele hof kon bergen, vooral niet bij feestelike gelegenheden, wanneer de adel uit de buurt ook nog aan kwam zetten; dan moesten velen bij de gegoede burgers hun intrek nemen, de residentie lag ook bijna altijd in of bij een stad. Hier wordt er het leven van de grote Heren geleid.

De drie Desmoiselles dronken thee, en wy gevolglyk ook. Onder het thee-drinken kwamen er twee Heren in, om zyden kousen en een hairzak. Alle welgekleedde mannen spreken één taal, als zy de eer hebben tegen jonge Dames te spreken: zo als gy weet, Naatje. Zy zogten koussen uit, en wy taffen stalen. Gy begrypt wél, dat zy onzen smaak admireerden? Nu dan, zy gingen beide zitten.

Achtduizend knieën raakten de nog bebloede grond en achtduizend hoofden verootmoedigden zich voor de God, die de mensen voor de vrijheid heeft geschapen. Welke harmonie moest op dit ogenblik voor de troon des Heren klinken! Hoe aangenaam moest hem dit plechtig gebed zijn, dat als een suizende hulde onder zijn voeten kwam drijven!

De heren antwoordden de ene na de andere dat zij tot de reis bereid waren en hun Graaf overal vergezellen en bijstaan wilden. Een was er die niet sprak, en dit was Diederik de Vos. "Mijnheer Diederik," vroeg de Graaf, "gij zult met ons niet gaan!" "Ja, ja, bij mijn eer!" riep Diederik. "De Vos gaat mede al ware het in de mond der hel.

"Mijne heren," riep Diederik heengaande, "indien gij enige tijding voor uw bloedverwanten naar Vlaanderen te zenden hebt, raad ik u dezelve spoedig klaar te maken, ik zal uw bode zijn!" "Wat zegt hij!" riep Wouter van Lovendegem. "Zult gij met ons niet ten Hove gaan, Diederik?" "Jawel, ik zal bij u en nevens u zijn; maar gij lieden noch de Fransen zult mij kennen.