United States or Suriname ? Vote for the TOP Country of the Week !
Welk geluk kan er nog voor mij bestaan, als ik mijn lief kind niet zal kunnen omhelzen?" Op een wenk van de fee wierp de kleine jongen zich nu, bevend, in de armen zijner moeder. Hij huiverde, ondanks zichzelf, toen hij met haar schamel kleed en geel, rimpelig vel in aanraking kwam en had moeite niet terug te deinzen voor de kussen van haar tandeloozen mond.
Uilenspiegel, Lamme en Nele hadden den dos van de Duitsche soldaten aangetrokken, die met hen, ten getale van zeshonderd, opgesloten waren in het Augustijnerklooster. Vandaag zullen wij sterven, zei Uilenspiegel stille tot Lamme. En aan zijne borst drukte hij het liefelijke lichaam van Nele, die huiverde van schrik. Laas! mijne vrouw, nimmermeer zal ik ze zien, zeide Lamme.
Gerrit!" hernam de ontstelde baardschraper, zich herstellende: "Gij deedt beter, mij in het vervolg niet meer met uw barbaarsche stem te verschrikken, geloof mij, de Wijnstok zou mij voor 't laatst gezien hebben." "Bedaar, maat!" hervatte de dikke waard, die huiverde bij het denkbeeld, door eigen toedoen een der beste kalanten uit zijn kroeg te verjagen: "Bedaar! 't was niet kwaad gemeend.
Hij huiverde, hoewel de atmosfeer van de kamer stikkend was, en zag op de klok. Het was twintig minuten voor twaalven. Hij legde de doos weêr weg, deed de deuren van de kast dicht, en ging naar zijne slaapkamer. Terwijl het twaalf uur sloeg met heldere, bronzen slagen, sloop Dorian Gray, in een oud, ruw pak met een bouffante om den hals, stil zijn huis uit.
Voor de eerste maal besefte hij, dat zij haar eigen leven, eigen beschouwingen en eigen neigingen had, en de gedachte, dat zij een eigen zelfstandig leven leidde, scheen hem zoo verschrikkelijk toe, dat hij die van zich zocht te stooten; het was een afgrond, waarin hij huiverde neer te zien. Wat te doen?
Maar ze voelde 't water met een van haar bloote, rose voetjes, stak het wat dieper, zette zich op den grasrand, waagde`ook het tweede voetje, stak beide handen uit naar Standje ... en eensklaps, met een grooten plons stond zij in het Zonneputje! O, nonkel! nonkel! Brr! Brr!" huiverde zij. Maar 't duurde slechts een heel kort poosje.
Margaretha van Parma, die toch waarlijk niet weekhartig was dit had zij bij het vervolgen van de ketters voldingend bewezen, huiverde terug voor de wijze, waarop de bloedraad te werk ging.
Had zij gemeend, dat zij rust zou kennen? Was liefde dan ongeluk? En ze had den jonker lief, die haar in mooie kleeren kleedde, doch die nooit anders dan slecht voor haar was. Hij had nog niet gezien, dat zij schreide: de eerste tranen hadden geen sporen gelaten. Hoe zou het zijn, als eindelijk de groeven scherper werden, en de jonker dan zeker de oorzaak van haar smart zou weten? Ze huiverde.
Waren het de vermoorde kindertjes?? Ik werd mij even bewust niet gehéel lichtzinnig te zijn: ik werd mij even bewust te willen worden ingewijd in de mysteriën van Eleuzis: een vreemde vroomheid huiverde vaak door mijn gloeiend kloppende aderen: ik wist, dat er dingen van goddelijkheid en ongoddelijkheid zijn, die een verliefde, jonge man niet altijd begrijpt!
Doch wat moesten juist zij, Antonius' kinderen, die zij hoopte dat door Archibius zouden worden opgevoed, gevoelen voor de moeder, die hun vader had vermoord? Zij huiverde, en dacht terug aan de uren, toen haar kinderlijk hart bloedige tranen had geweend, zoo dikwijls zij gedacht had aan haar eigen booze moeder, die door haar vader was vervloekt.
Woord Van De Dag