United States or Aruba ? Vote for the TOP Country of the Week !
Kaya ang liham na iyon ay binasa na ganito ang mga natititik: Eduardo : Dumating ang mga sandaling tila isang pagkukulang ko sa iyo kundi ibalita ang nauukol sa ating naging palad . Kay lungkot gunitain! Sa puso ko ay walang namamahay ngayon kundi ang mga pighati. Hindi ko man nababatid ang kalagayan mo sa ngayon ay waring napapangarap kong gayon din.
Kaya mabuti rin ang may binhing hasík budbod na pananím sa bayan n~g Lan~git upanding mag-ani n~g linamnam tamís at kaligayahang walang kahulilip. Ang Imperiong yao'y hindí napapasok n~g kahima't sino'y n~g ligalig lungkot palibhasa'y bayan n~g santas at santos na nan~gag-aalay n~g puri sa Dios.
Ang sulat ko'y hindi mo sinagot hanggang kami'y lumulan sa sasakyan, at iyo'y isang katunayan pa na talagang ako'y wala nang kabuluhan sa iyo ng mga araw na iyon. Ang lungkot ko'y gayon na lamang, at lalong lalo na nang kami'y naglalayag, sapagka't nagunita kong sa lalawiga'y walang kasayahang gaya sa Maynila.
Ang kanyang mukha ay mistulang larawan ng lungkot, ang kanyang mga paningin ay binubukalan ng saganang luha, luha ng pananahimik sa kawalang-pagasa. Hindi na nga kaya niya palad si Leoning! Ilang mga sandali na lamang at ang kanyang Leoning ay haharap na sa dambana, na, magiging palad ni Daniel Perez, na siyang umagaw ng kanyang kapalaran.
Datapwa't siya ay hindi na natugon. Wala nang ulirat. Bangkay nang mistula! Kay lungkot na mga sandali noon! Tinanong ng mga kaibigan at ng madlang nakasaksi sa pagpapatiwakal na iyon sa sarili ni Daniel Perez, datapwa't walang maisagot si Leonora kundi isang iling lamang. Hindi malaman ang hiwagang yaon kung ano ang sanhi at nagbaril sa sarili si Daniel Perez.
Kung walang tiwala sa aking pan~gako'y saksi ang halik kong iyong itinago. halik na sa iyong pisn~ging maaamo'y nakintal na tanda n~g aking pagsuyo. Kung kulang ka pa ring tiwala buhay, ako'y magtitiis sa kapighatian, magtitiis ako, kahit nalalamang ang lungkot n~g tao'y isang karamdaman . = Kung ikaw'y binata =...
Kung ikaw'y hindi ko makatkat sa diwa'y sapagka't lunas ka sa aking pagluha, ikaw sa lungkot ko'y kamay n~g biyaya, ikaw sa uhaw ko'y hamog na mabisa. Para ka mawaglit sa aking isipa'y kailan~gan ko pa ang isang libin~gan, at para maubos ang aking kundima'y magbalik ka muna sa pinanggalin~gan.
Ako kaya lamang hindi makadalaw't sa iya'y humarap, sapagka't may lungkot ... ang kalungkutan ko'y sa iyo rin buhat; ikaw'y nagkasala, pagkakasala mong sa akin ay labag.... anong kasalanan? ... ang pagsasayaw mong di minamarapat.
Isinama lamang ako ni tia ... ang may lungkot na pakli n~g mestisa. ¿Ang ninang ko pati ay naririto? at noon di'y pinagala ang tin~gin sa dami n~g taong nakapalibid, at hinanap si donya Basilia. Naririto ... bahagya nang naitugon ni Elsa.
At ang naglalaro sa kanyáng isipa'y ang dilág ni Tuníng na gayón na lamang, minsáng mapadagok; minsáng mapan~giti at ipinagsaysay: «¡Oh, anóng gandá mó, aking paraluman!...» Subali't nabigláng nabakás ang lungkót sa masayáng mukháng nagulap n~g lubós: «¡Ay, palad na sawi!... ¡Oh, buhay n~g dukha!...» sunód na himutók, «sa dusa ni Tuníng, ikáw ang managot ...