United States or Tokelau ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bakit n~gayon ka lamang naparito? kahapon pa kita ina-antay ang maligayang tanong ni Anchang. May kailan~gan ka ba sa akin at napatak na naman ang luha sa pagka ala-ala niya n~g kaniyang nabalitaan kagabi, bakit ang isa pang nakapag padalamhating lalo sa kaniya'y ang pagkamalas sa liham na dinatnan niyang sinusulat na siyang nagpasok sa kaniyang ala-ala n~g kung ano ano nang m~ga bagay.
Ano po iyang ginagawa ninyo ang unang bati n~g dumating. Eh, ito bang saya tinatabi kot magagamit pa din naman eh ... Bakit po kayo, si Anchang po saan naruroon? Naríyan sa silid at mayroon yatang ginagawa; pasukin mo. Nagtuloy ang ating binibini at n~g nasa pintuan na'y agad tiniklop n~g dinatnan ang kaniyang sulat na ginagawa at sinalubong na nakan~giti ang kaniyang kapatid.
Di kaginsaginsa'y isang binata ang sa darating: si Amado, iyang Pan~galawang Pang-ulo n~g Samahan, iyang nakatalo niya noong lingo n~g hapon; pagdakay tinapik siya sa balikat at sinabi: Bakit mabanayad ang lakad mo, saan ka paparoon? Dian ang sagot naman n~g tinanong. Ano ba ang lagay mo kaibigan kay Anchang? iniwan ka pa namin noong gabi ah..... Mabuti.
Sumasakit po lamang ang ulo ko ang isinagot at pagdaka'y tumindig at nagpa-alam na sasaglit muna siya kina Anchang. Ang sabi moy sumasakit ang ulo mo at saka maglalakad ka pa. Wala na po naman eh ... Pagka-agahan na ang ulit naman n~g inang di na nahalata ang m~ga sagot na gawagawaan lamang n~g kaniyang anak.
Anó lamang yaon eh ang patampo n~g salita ni Anchang. Iniisip n~g ating binibini kung ano ang kaniyang gagawin, siya'y nasa isang malawak na dagat n~g nag-aalinlan~gang di niya matarok ang magiging hanga.
Pagkaraan n~g m~ga ilan pang salitaan hin~gil sa natapos na pag-uusap ay nan~gag labasan ang m~ga magulang n~g binibini upang ihanda ang hapunan nila. Natira si Delang at si Amado so loob. Kailan ka pa ba magtatan~gi n~g isa sa m~ga nan~gagsisiparito sa inyo? ang pabirong salita n~g binata naunahan ka pa n~g kapatid mo. Sino, si Anchang? Kanino? Kanino daw?
Ikalabing isang oras na n~g gabi. Mapamaya maya'y nanaog, lumakad at pagkatapat sa silid n~g isang bahay na malaki ay lumin~gon sa magkabikabilang panig at n~g walang matamulawang tawo ay tumin~gatin~gala at tumawag: ¡Anchang!....¡Anchang! ¡Anchang! ang mariin niang tawag na tumaos hangang sa puso n~g binibini, kaya't agad nagbalikuas ito't ipinuang n~g kaunti ang durun~gawan.
Ako ang tinatan~gisan ng aking kapatid?.... Hindi, sapagkat anó ang dapat niyang ikalungkot sa akin? Ang kaniyang sarile ang iniiyakan? Ewan ko, n~gunit ano naman ang dapat niang ikalumbay? Wala akong maala-ala. M~ga sandali itong punong puno n~g m~ga pagkukuro sa isip ni Anchang. At si Delang anó naman ang ginagawa?
Sa aming kalihim, kay Peping isang dagok itong halos nakapag pahinto n~g m~ga tibok n~g puso ni Delang. Malabo ka. Iya'y hindi totoo. Aba! ayaw palang maniwala, sinabi sa akin n~g totoo n~g aking kaibigang Peping ah ...kanina lamang. Walang hiya pala! ang isang talipandas na salitang nabigkas agad n~g binibini. Sino, si Anchang? Si Peping? Isang buntong hinin~gang malalim ang naging tugon.
Anchang, talastas mong ako'y nagpakapuyat; diyata't, pawawalan mo n~g halaga ang aking m~ga pagtitiis. Nagdalang habag ang binibini; nalunos sa m~ga ipinagturing n~g binata kaya't malubay na tumugon. Paano ang gagawin kong pagpanaog? Kailan ma't iibigi'y madali ang alin mang bagay.
Salita Ng Araw