United States or New Zealand ? Vote for the TOP Country of the Week !
No, no!.. udobruchana nieco, pokiwała głową staruszka. Żeby to tylko tak było w istocie ! Ależ upewniam panią marszałkowę podchwycił Ładyżyński. Wracając jednak do poprzedniej prozy życia, i jego wypadków ciągnął wolno ciekawym, czemu ten Roman nie wraca?..
Ładyżyński, słuchając go uważnie, już powoli powstał był z klęczek. Może szanowny pan dobrodziej będzie tak łaskaw wyjść na ganek ciągnie dalej Krasnostawski. Panią marszałkowę tu zniża głos jeszcze bardziej fatygować nie wypada... Ja zaś pana Dzierżymirskiego nie znam... A tu, do wiadomości zgonu...
Marszałkowa na te słowa uśmiechnęła się do siebie, w milczeniu, Ładyżyński mówił zaś dalej, wydobywszy zegarek z kieszeni: Patrzcie państwo, już wpół do ósmej!.. O wpół do szóstej zaczęliśmy grać z Krasnostawskim partyjkę, a panią marszałkowę pozostawiliśmy wszyscy tu na balkonie samotną... Tiens... tiens... jak to czas leci.
Pan Emil spojrzał na ogród, szukając coś oczyma i w tejże samej chwili zerknął na marszałkowę. Ta ostatnia również wysłała spojrzenie do parku. Złośliwie nieco wykrzywił usta pan Emil i wpatrzył się badawczo w twarz staruszki, lecz ta obojętnie całkiem odwróciła po chwili głowę i kończyła spokojnie robótkę. Zapanowało milczenie.
Krasnostawski o zawartości listu wiedział, w chwili żalu bowiem Gowartowski wypowiedział mu wszystko, ba, polecił jemu nawet, jako protegowanemu i lubianemu przez marszałkowę, napomknąć jej o tem przed wręczeniem listu. Przerwawszy na chwilę opowiadanie, Krasnostawski ostatecznie zastanawiał się właśnie, czy poruszyć w rozmowie, lub nie, temat drażliwy.