Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juni 2025
Ik heb van den Franschen consul een stuk gekregen, met zijn zegel gestempeld, waarin staat dat ik tot de garde consulaire behoor. Dat paspoort bewijst mij goede diensten en stelt mij in staat, mij overal toegang te verschaffen, waar die aan anderen verboden is.
"God, mocht ik door dit middel, de tranen van mijn armzalig kind zien opdrogen. Maar wie weet of de banden des kerkers mij ook niet wachten in dit gevaarlijke Frankrijk!" "Vrees niet, Graaf, vrees niet," hernam De Valois, "ikzelf zal u verdedigen en bijstaan. Een vrijgeleide met mijn zegel en op mijn eer bekrachtigd zal u te Rupelmonde terugbrengen, indien onze pogingen vruchteloos waren ."
Ze scheurde het zegel open, en zwijgend las ze. Haar vader vergaf haar, en riep haar tot zich. Niet langer meer behoefde ze in Heusden te blijven. Aan het vorstelijk hof was haar plaats. "Ik ga niet meer naar mijn vader, den koning van Engeland. Zeg hem, dat ik met eerbied aan hem denk, maar nooit meer wil ik hem ontmoeten. Laat mij in het land wonen, waar Boudewijn gestorven is."
Ten einde hunne nasporingen gemakkelijk en het onthouden ervan mogelijk te maken, zullen wij het vroeger geleerde aldus samenvatten: De steden hadden het recht zelven hare zaken te besturen, zij kozen hare stedelijke magistraten, onderhielden een leger. Elke stad was ommuurd, bezat een belfort, eene groote klok, en had net als de edellieden een blazoen en een zegel.
De manier van genezing was als volgt: hij bracht onder de neus van den bezetene zijn ring, onder welks zegel zich een van die wortels bevond, die Salomo hiervoor had aangewezen, liet den zieke hieraan ruiken en trok hem alsdan den demon door de neusgaten naar buiten.
Tijdens de omwenteling was aan militairen, die zich in den krijg hadden onderscheiden, van rijkswege een eeregeweer of een eeresabel uitgereikt; de instelling van het Legioen van Eer had een veel ruimere strekking; in de eerste plaats zou het voor het leger bovengenoemde eereteekenen vervangen door een decoratie met het devies: Honneur et Patrie; dan zou hierdoor een uit burgers en militairen samengesteld lichaam ontstaan, dat den Eersten Consul tot hoofd had en door een eed, een jaargeld en een reeks bijzondere verplichtingen aan hem was verbonden, tenslotte zou hierdoor zooveel doenlijk die hiërarchie van notabelen vervangen worden, welke haar ontstaan had te danken aan de grondwet van het jaar VIII. "Die notabelen zou hij, het hoofd van den staat, voortaan zelf wel aan de natie aanwijzen en ze stempelen met zijn eigen zegel."
Zijne Excellentie kwam, nadat hij eerst op den enkel van mijn rechterbeen geklommen was, vooruit tot aan mijn gezicht, met zoowat een dozijn van zijn gevolg, en terwijl hij zijn geloofsbrieven voor den dag haalde, voorzien van het keizerlijk zegel, dat hij vlak bij mijn oogen hield, sprak hij nagenoeg tien minuten zonder een blijk van boosheid, maar met een soort van welbesloten vastberadenheid; daarbij wees hij telkens vooruit, zooals ik later merkte, naar de hoofdstad, een halve mijl daar vandaan, waarheen Zijne Majesteit in den raad besloten had dat ik vervoerd zou worden.
De Ragusaan heette Stojco; en sedert dien tijd werd Sint-Blasius de patroon der republiek; men bouwde eene kerk te zijner eer, en zijn beeldtenis prijkte op het zegel van den staat en op de nationale banier. Omstreeks het begin der elfde eeuw ontvangt het gebied der stad, tot dusver schier tot de naakte rots beperkt, eenige uitbreiding.
De man reikte een kolossale enveloppe over, die met een groot officieel lak gesloten was. Sylvius Hog nam den brief aan, maar aarzelde het zegel te verbreken. Hulda had de kracht niet meer om overeind te blijven zitten. Haar broeder ondersteunde haar op haren stoel. Geen van beiden durfde den professor aansporen den brief te openen.
Hei daar, Knakias, zeg dadelijk aan mijn slaaf Philomelus, die buiten in de voorzaal wacht, dat hij zich naar de haven late roeien, en mijn stuurman Nausarchus gelaste alles tot vertrek gereed te houden. Stel hem slechts dit zegel ter hand, dat hem tot alles de noodige volmacht geeft!" »En mijne slaven?" vroeg Bartja.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek