Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 mei 2025
Zijn stem was een schennis in de stilte, en Windekinds naam scheen een spotklank. Toen viel het arme Johannesje neder en snikte in radeloos berouw. Kil en grauw was de morgen. De zwarte glimmende takken, door den storm ontbladerd, weenden in den mist.
En altijd voelde hij dat Windekinds vertrouwelijke blik op hem rustte. Daar klonk weer de zoet-ruischende stem: 'Ik heb u vaak hier gezien, Johannes. Weet ge waar ik was? Soms zat ik op den zandgrond van den vijver tusschen de dichte waterplanten en zag naar u op, als ge over het water heenboogt, om te drinken of om de watertorren en salamanders te bekijken. Maar mij zelven zaagt gij nooit.
Geen angst voelde hij bij kletterenden regen of suizenden storm, dan school hij in holle boomen, of konijnenholen, en kroop dicht onder Windekinds manteltje en luisterde naar zijn stem die sprookjes verhaalde. En nu zou hij de kabouters zien. 't Was een goede dag daarvoor. Zoo stil! zoo stil!
Ga mede; wij zullen naar den rand van 't bosch gaan en zien hoe onze goede Vader de witte wollen dauwdekens van de slapende weilanden licht. Ga mede! Johannes ging, doch Windekinds woorden begreep hij niet en zijn raad volgde hij niet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek