Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juli 2025
't Is vreeselijk warm, zóó warm dat we met alle medeschepselen, die niet door de warmte leven, deernis hebben: met de vogels, de visschen, de gedwongen wandelaars, maar inzonderheid met die ongelukkige slachtoffers der binnenlandsche scheepvaart die men jaagpaarden noemt.
Hoe langs hoe meer dampte de violette nacht de vallei vol. Onder Johan's tam-gaande voeten verzonk de straat, die aanschokken bleef als met wiegetred zijn slaapzieken wandel, voortvloeide onder de andere wandelaars, de weinigen die, vreemde en verstorven wezens, doolden, gingen.
Jagers of wandelaars, die met hunne Honden een dorp bezoeken, waar de Varkens in het veld gehoed worden, hebben alle reden om voorzichtig te zijn. Over 't algemeen is het Tamme Zwijn een echte alleseter. Er bestaat werkelijk bijna geen voedingsstof, die door dit dier versmaad wordt.
Men kon zich dan ook moeilijk iets denken, dat meer geschikt was om wandelaars te lokken, dan die breede overdekte paden, met hunne sierlijke marmeren bogen. Overal brandde licht, overal heerschte vroolijkheid: gezang, gelach, gedruisch van stemmen.
Lage balustraden, op geregelde afstanden met fraaie standbeelden versierd, dienden tot scheidsmuur tusschen de verschillende paden. Rechts en links van den weg strekten zich goed onderhouden grasvelden uit, hier en daar met eiken en vijgen beplant, en van schaduwrijke prieëlen voorzien, een heerlijke rustplaats voor de vermoeiden onder de wandelaars.
"O!" riep hij, "nu zou ik voor geen geld van de wereld willen, dat ik geen ooievaar geweest was!" Nu stapten de drie vroolijk den weg naar Bagdad op. Gelukkig vond de Kalif in zijn' broekzak niet alleen nog de doos met de tooversnuif, maar wat beter was zijne geldbeurs. In het eerste dorpje, waar de wandelaars kwamen, werd er nu een rijtuig genomen, en toen ging het in vliegende vaart naar Bagdad.
Toen de duisternis begon te vallen, waren zij den stroom der huiswaarts keerende wandelaars gevolgd en voor de deur van freule Bertha's woning had André, meteen vriendelijk: "Tot morgen!", hare hand eerst zacht gedrukt en daarna gekust.
Maar... wat is dáár te doen? Inderdaad, er was 'n "standje" by de aanlegplaats van de schuit Onze wandelaars versnelden hun stap, om er zoo spoedig mogelyk 't rechte van te weten.
Eensklaps, als eene verrassing, bij eene wending van den weg, lag het dorpje Horze voor de oogen der wandelaars; eenige huisjes en hutjes met een broodwinkel, een pastorie, eene uitspanning, een stal, verstrooid om een klein kerkje, en Eline zag verbaasd rond, en zeide, dat ze het dorp niet zag. Maar je bent er... hier... daar... dat is het dorp! zeide Otto. Wat!
't Gaat eerst door de oude binnenstad, met haar wegens den Zondag gesloten winkels, maar door wandelaars en electrische trammen toch drukke straten, dan, na de antieke poort, de Bargate, te zijn doorgegaan, door de nieuwe ruim aangelegde buitenstad met hare hooge huizen, door een paar uitgestrekte parken en een breede lommerrijke laan. Als ongemerkt gaat de stad aldus over in het vrije veld.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek