Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 juni 2025
«Pruscia» stamelde de jongeling en zag tot zijn weldoener op «zij had bruine oogen en golvende haarlokken als gij. Ik weet niet waarom, heer Hoofdman, maar uw gelaat herinnert mij aan dat mijner arme moeder.» «Ik ben uw oom, Vertico,» besloot Marcus. «Hoe gelukkig ben ik u weder te vinden!
«Ja toch» antwoordde Vertico «eer oom vertrok, schonk hij moeder een gouden kruisje met rooden steen, het was een kleinood van waarde, dat ik, hoe nijpend de nood ook was, niet verkoopen wilde, uit eerbied voor den afwezige....» «Toon mij dat kruisje!» sprak de soldaat, die tranen in de oogen kreeg.
«Ben ik nog ver van Tongeren» vroeg hun de reiziger? «Nog vier mijlen» luidde het antwoord en de landman, die heel praatziek was, voegde er bij: «Zoo gij wilt, kunnen wij samen een deel van den weg afleggen, want ik woon op ééne mijl van de stad. «Hier Vertico», riep hij op norschen toon tot zijn gezel, «draag deze ledige korven en volg ons».
«Ik ben een wees,» sprak Vertico, «en werd geboren in de omstreken van Aarlen; mijn vader heb ik nooit gekend en mijne moeder stierf toen ik twaalf jaar oud was. Een vriend en buurman huurde mij als veehoeder, maar toen ook hij na eenige maanden stierf, begaf ik mij naar Tongeren, waar ik hoopte brood en bezigheid te vinden.
Marcus aanvaardde het aanbod van den landman en weldra stapte het tweetal den heirweg op. Zwijgend, het hoofd ter aarde gebogen, ging Vertico, die de knecht des landmans was, achteraan, terwijl zijn meester aan zijn toevalligen reisgenoot, allerlei inlichtingen gaf, die Marcus hem in het geheel niet vroeg.
«Toen ik een kind was,» antwoordde Vertico, «vertelde moeder mij dikwijls van mijn oom, die soldaat was in Italië. Moeder zeide, dat hij goed, krachtig en verstandig was. Hij heette Punto....» «Bezit gij niets, dat uwe moeder of uwen oom toebehoorde?» vroeg Marcus met van hoop kloppend hart.
De soldaten stoven verschrikt uiteen; Marcus nam zijnen geldbuidel, wierp eenige geldstukken voor de voeten van den verbluften landman en sprak tot dezen: «Ziedaar de losprijs voor uwen dienaar. Volg mij, jongeling,» zeide hij tot Vertico en beiden verlieten zwijgend de herberg.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek