Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 mei 2025
Wij zullen dit hoofdstuk Kinderjaren besluiten met de poëtische herinnering uit een vroeger uitgegeven werk van Tolstoi. "Gelukkige, gelukkige kinderjaren, die nooit meer terugkomen! Wie zou zich niet verlustigen in hunne herinnering?
Tolstoi was er nu een dagelijksche gast; allen waren er van overtuigd, dat hij wenschte binnen korten tijd met de oudste dochter te trouwen, en daar gaf hij den 17den September Sophia Andrejewna op haren verjaardag een' brief, waarin hij haar ten huwelijk vroeg. Natuurlijk ontmoette hij bij haar slechts blijde instemming, maar de oude vader was er niet mee ingenomen.
Ik had er u al lang opmerkzaam op willen maken, dat het voor u gemakkelijker is in het Fransch te schrijven, terwijl ik de gedachten eener vrouw in het Fransch beter begrijp." In de lente van dat zelfde jaar kwamen Fet en zijne vrouw, op hunne doorreis van Moskou naar hun landgoed, Tolstoi in Jasnaja Paljana bezoeken.
De staf-commandant Korenitzki, onder wien Tolstoi gediend had, had na afloop van den oorlog voor een krijgsraad behooren terecht te staan, maar dank zij den invloed en de bemoeiingen van graaf Tolstoi bleef hij daarvan verschoond.
Het is noodig hier een rustpunt te maken, ten eerste omdat Tolstoi zelf zijn huwelijk een begin van een nieuw leven noemt en ten tweede uit een practisch oogpunt, daar de aanteekeningen voor dit eerste gedeelte reeds voldoende zijn om een geheel boekdeel te vullen.
"Op den leeftijd van 27 jaren kwam ik, na afloop van den oorlog, te Petersburg met schrijvers tezamen. Men ontving mij als een der hunnen en vleide mij." Natuurlijk werd Tolstoi, 20 jaren na het schrijven van deze regelen, door andere gevoelens bestormd; maar de kiemen van het scepticisme, van dit wreede, onmeedoogende zelfonderzoek hebben zich reeds toen geopenbaard en zijne collega's verbaasd.
Aan den anderen kant was de sfeer, waarin Tolstoi was groot gebracht, niet gunstig voor zijne aanraking met de letterkundige onadellijken, gelijk zij zich zelven noemden.
Wij herinneren hier aan Feodor Petrowitsch Tolstoi, een bekend kunstenaar en vice-president van de Keizerlijke Kunstacademie, die een neef was van den vader van den dichter Alex. Const. Tolstoi, die op zijn beurt weer een achterneef is van Leo Tolstoi.
De overgang van kind tot knaap schildert Tolstoi ons op de volgende wijze: "Is het u wel eens gebeurd, lezer, dat gij op een zeker tijdstip van uw leven plotseling een geheel anderen blik op de dingen kreegt, alsof alles wat gij tot nu toe gezien hadt, zich aan u vertoonde van eene u geheel onbekende zijde? Iets dergelijks heb ik ondervonden gedurende mijne eerste reis.
"En deze omkeer geschiedde zonder morren, in het bewustzijn dat het zoo moest zijn en niet anders." Voorvallen als deze bevorderden nog de liefde en achting, die Tolstoi van zijn jeugd af aan het volk heeft toegedragen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek